do Matki Boskiej Sianowskiej | ||
![]() |
||
|
![]() * * * Pani Swiónowskô Królewò łąk i jezór Nakłôdóm Tobie kòrunã mòdlëtwë Zdrzë jak z mòjégò serca òdżin gwiôzd wëpôdô Żelë Të jes dlô mie jak matka To kòlibiónkã wësłëchôj ò mòjich pragnieniach Żelë të jes drëchã Wëcygnij do mie rãce I pòdnies z kòlón Wëcygnij z milczeniégò To prôwda że Niebò pòdôwô mie rãkã lëpińca I skòczk z aniołã mùzykùje na złotëch nitkach hëce Jaż wiater ùklãkł pòd kaplëcą céni Jednak Òkò Bòga Òdmikô so co chwilã I mie sã tedë zdôwô Że Òn chce rzec: Cëszi, cëszi Twój ptôch serca niech tak chùtkò nie lecy Przez zeloną łąkã żëcégò Niech twòje nodżi tak chùtkò Nie jidą przez greńce snów Czédë biegają Dzëczé kònie nocë Ò Pani Swiónowskô Królewò zesekłëch trôw I mòdrôków w zbòżu Wezdrzë na mie Të jedna mòżesz mie zrozmiôc I wiész jak wiele jesz móm Do wëmòdleniô Modlëtwa Swiónowskô Pani Ta modlëtwa ùkłôdô sã jak malënë w kòszikù lëpińca Jak zbòżé w stodołach pò żniwach Ta mòdlëtwa kradnie Bògù wid Twòjich òczu i wiérztë dozdrzelałé Jak krëszczi w séwnikù Jak jabka wëpadłé z raju Jak kawel zaklãti w kamieniu Pani Swiónowskô Do Cebie mòdla sã jarzëbina ò pògòdã Przë wësoczim wôłtôrzu jeseni I malëją òbrôz nieba cemnyma skrzidłama cziwùtków Lëdze gôdają Że tedë spôdô kam z serca |