CZWIÔRTK
ANTIFONA NA WEŃDZENIÉ
Przër. Ps 119 (118), 151-152
Wë jesce bliskò, ò Panie, * i wszëtczé Wasze przëkôzania są prôwdą. * Òd dôwna jô wiém ze słów Waszëch, * że Wë trwôce na wieczi.
KÒLEKTA
Bòże, nasz Òjcze, òkażë swòjã pòtãgã i wspierôj nas wiôlgą mòcą, + niech Twòje miłosërdzé przëspieszi zbawienié, * chtërno je przëscygóné przez naje grzéchë. Przez najégò Pana Jezësa Christusa.
PIERSZÉ CZËTANIÉ
Iz 26, 1-6
Sprawiedlëwi nôród, co dotrzëmiwô wiérnotë, weńdze do Bòżégò królestwa.
<5h>Czëtanié z Knédżi proroka Izajasza.
W nen dzéń bądą spiéwelë nã piesń w Zemi Judzczi: „Miasto mómë mòcné; Òn dlô ùretaniô pòstawił mùrë i przedmùrzé.
Òtemknijta wierzeje! Niech weńdze nôród sprawiedlëwi, co dotrzëmiwô wiérnoscë; jegò stateczné ùspòsobienié Wë ùrôbiôce w pòkòju, w pòkòju, bò Wami òn zawierził.
Złóżta nôdzejã w Panu na wiëdno, bò Pón je wieczną Kamizną! Bò Òn pòniżił nëch, co przebiwają wësok, ùpòkòrził miasto z wiżawë, ùpòkòrził je jaż do zemi, i w proch je szmërgnął. Pòdepcą je nodżi, nodżi biédnëch i stopë ùbòdżich”.
To je słowò Bòżé.
PSALM RESPONSORIJNY
Ps 118 (117)
Refren: Błogòsławiony, chto jidze òd Pana.
abò: Alleluja.
Wësławiôjta Pana, bò je dobri, *
bò łaska Jegò trwô na wieczi.
Lepij szëkac schronieniô w Panu, *
jak człowiekòwi zawiérzac.
Lepij szëkac schronieniô w Panu, *
jak zawiérzac ksążãtóm.
Refren.
Òtemknijta mie wierzeje sprawiedlëwòtë, *
A weńdã przez nie i pòdzãkùjã Panu.
Hewò są wierzeje Pana, *
przez nie weńdą ny sprawiedlëwi.
Jô Wami dzãkùjã, że wësłëchelë jesce mie *
i stelë sã jesce Zbôwcą.
Refren.
Ò, Panie, wëbawceże nas, *
Ò, Panie, dôjce nama dobré szczescé.
Błogòsławiony, chtëren przëchòdzy w miono Pana, *
błogòsławimë waju z domôctwa Pana.
Pón je Bògã *
i daje nama wid.
Refren.
SPIÉW PRZED EWANIELËJĄ
Iz 55, 6
Alleluja, alleluja, alleluja.
Szëkôjta Pana, czej je do nalézeniô,
wzewôjta Gò, pòkąd je bliskò.
Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANIELËJÔ
Mt 7, 21. 24-27
Chto zjiscywô Bòżą wòlą Bòżą, weńdze do niebiesczégò królestwa.
Słowa Ewanielëji wedle swiãtégò Mateusza.
Jezës rzekł do swòjëch ùczniów: „Nié kòżdi, co do Mie gôdô: Panie, Panie! weńdze do niebiesczégò królestwa, le nen, chto wëkònywô wòlą mòjégò Òjca, co je w niebie.
Tej kòżdégò, chto nëch mòjëch słów słëchô i je zjiscywô, jidze przërównac do rozëmnégò człowieka, co swój bùdink pòstawił na kamiznie. Spôdł deszcz, przëbrałë rzéczi, zerwałë sã wiatrzëska i ùderzełë w nen bùdink. Ale òn sã nie zawalił, bò béł zbùdowóny na kamiznie. A kòżdégò, chto nëch słów słëchô, le jich nie zjiscywô, jidze przërównac do człowieka bezrozëmnégò, co pòstawił swój bùdink na piôskù. Spôdł deszcz, przëbrałë rzéczi, zerwałë sã wiatrzëska i ùderzëłë w nen bùdink. A òn sã zawalił, a cãżczi béł jegò ùpôdk”.
To je słowò Pańsczé.
Mòdlëtwa wiérnëch
MÒDLËTWA NAD DARAMA
Panie, nasz Bòże, przëjimnijce ne darë, jaczé jesmë dostelë dzãka Waszi dobrocë, + Wë nama je delë, żebë jesmë mòglë òdprawiac eucharisticzną Òfiarã, * sprawce, żebë òna sã stała dlô nas zadôwkã wiecznégò zbawieniô. Przez Christusa, Pana najégò.
Prefacjô nr 1
ANTIFONA NA KÒMÓNIÃ
Tt 2, 12-13
Żijmë na nym swiece sprawiedlëwie i pòbòżno, * żdżącë błogòsławiony nôdzeji i òbjawieniô sã chwałë wiôldżégò Bòga.
MÒDLËTWA PÒ KÒMÓNII
Bòże, nasz Òjcze, niech brzadny bądze nasz ùdzél w nym Sakrameńce, + przez jaczi nas, pielgrzimùjącëch na zemi, pòdtrzëmùjesz w drodze do nieba * i ùczisz całim sërcã miłowac to, co je wieczné. Przez Christusa, Pana najégò.
|
