PÒNIEDZÔŁK
ANTIFONA NA WEŃDZENIÉ
Przër. Jr 31, 10; Iz 35, 4
Słëchôjta, nôrodë, słowa Pana * i głosta je na całim swiece. * Hewò przińdze nasz Zbôwca, * wëzbądzta sã strachù.
KÒLEKTA
Niech naje mòdlëtwë wzniosą sã do Ce, Bòże, + i wëjednają nama Twòjã łaskã, * żebë jesmë przez czëstosc sërca przëgòtowelë sã na swiãcenié krëjamnotë Wceleniô Twòjégò Sëna. Chtëren z Tobą żëje i królëje na wieczi wieków.
PIERSZÉ CZËTANIÉ
Iz 35, 1-10
Sóm Bóg przińdze, żebë nas zbawic.
Czëtanié z Knédżi proroka Izajasza.
Niech sã rozwieseli pùstiniô i spiekłô zemia, niech sã redëje trôwiastô rówizna i niech rozkwitnie! Niech wëdô kwiatë jak pólné lelije, niech sã rozredëje téż skôcząc i krzikając z ùcechë. Chwałą Libanu òstała òbdarzonô, òzdobą Karmelu i Saronu. Òni òbôczą chwałã Pana, spaniałosc najégò Bòga. Pòkrzesëta rãce òsłabłé, wzmòcnitaże kòlana òmglałé!
Mówta do strachòblëwëch: „ Le smiało! Ni miéta strachù! Hewò waji Bóg, wejle pòmsta; przëchòdzy Bòżô òdpłata; Òn sóm przëchòdzy, żebë waju zbawic „. Tej przezdrzą òczë niewidomëch i ùszë głëchëch sã òtemkną. Tedë chromi jak jeléń wëskòczi i jãzëk niemëch wiesoło krziknie. Bò wëprisną zdroje wòdów na pùstini i strëmienie na trôwiastëch rówiznach; spiekłô zemia zamieni sã w stôw, a wëpragłi krôj w zdrzódła wòdów, sëché chłądë w tacówkach, dze légałë szakale, na strzënã ze sycëną. Bądze tam czëstô droga, jakô mdze pòzwónô Drogą Swiãtą. Nie przeńdze nią nieczësti, bądze òna leno dlô Jegò lëdu, i głupi nie mdą sã tam włóczëlë.
Nie mdze tam lwa, ani dzëwi zwiérz na niã nie wstąpi ani sã nie naléze, le pùdą tamtądkã ny wëzwòlony ë przińdą nazôd ny òdkùpiony przez Pana. Przëbądą na Syjón z redosnym spiéwã, z wiecznym szczescym na twarzach. Doprzińdą do redoscë i szczescégò, a zdżinie smùtk i wzdichanié.
To je słowò Bòżé.
PSALM RESPONSORIJNY
Ps 85 (84)
Refren: Hewò Bóg przińdze, żebë nas wëbawic.
Jô bądã słëchôł tegò, co mówi Pón Bóg: *
wejle Òn ògłôszô mir lëdowi i swòjim swiãtim.
Pò prôwdze Jegò zbawienié je ju bliskò +
dlô tëch, co Gò sã bòją, *
i chwała zamieszkô na naji zemi.
Refren.
Pòtkają sã ze sobą wiérnota i łaska, *
ùcałują sã mir i sprawiedlëwòsc.
Wiérnota ze zemi wërosce, *
A sprawiedlëwòsc sã przëzdrzi z nieba.
Refren.
Pón sóm òbdarzi szczescym, *
a naja zemia swój brzôd wëdô.
Przed Nim mdze kroczëła sprawiedlëwòsc, *
a szlachã Jegò kroków zbawienié.
Refren.
SPIÉW PRZED EWANIELËJĄ
Alleluja, alleluja, alleluja.
Hewò przińdze Król, Pón zemi,
a zjimnie z nas jugò pòjmaniô.
Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANIELËJÔ
Łk 5, 17-26
Christus ùzdrôwiô dëszã i cało.
Słowa Ewanielëji wedle swiãtégò Łukasza.
Jednégò dnia, czej Jezës naùczôł, sedzelë tam téż farizeùszowie i ùczałi w Prawie, co pòzeszlë sã z wszëtczich môlów w Galileji, Judeji ë z Jeruzalemù. A bëła w Nim Pańskô mòc, że móg ùzdrawiac. Wnym jaczis lëdze przënioslë Mù na leżawiszczu człowieka, co béł zesztiwniałi, próbòwelë gò wniesc ë pòłożëc przed Nim. Czej przez no lëdztwò ni mòglë gò nijak przeniesc, weszlë na plaskati dak i przez pòsowã spùscëlë gò razã z leżawiszczã w sóm westrzódk przed Jezësa. Òn, czej widzôł jich wiarã, rzekł:
„Człowiekù, òdpùszcziwają cë sã twòje grzéchë". Tej ùczałi w Pismionach ë farizeùszowie jãlë sã zastanawiac i gadac: „ Chtëż òn je, że ni mô strachù grzeszëc słowã? Chtëż mòże òdpùszcziwac grzéchë òkróm samégò Bòga?”
A Jezës przezdrzôł jich mëslë i rzekł do nich: „ Cëż za mëslë grãdzą we wajëch sërcach? Co je lżij rzec: "Òdpùszcziwają cë sã twòje grzéchë", abò rzec: "Wstani a chòdzë?" Ale żebë wa wiedza, że Człowieczi Syn mô na zemi mòc òdpùszczaniô grzéchów „ - rzekł do zesztiwaniałégò: „ Jô cë kôżã, wstani, wez swòje leżawiszcze, a biéj dodóm! „ A dorazu wstôł na jich òczach, wzął leżawiszcze, na jaczim leżôł, i szedł dodóm chwôlącë Bòga. Tej wszëtczich òbjimnãło zadzëwòwanié; chwôlëlë Bòga a całi ùrzasłi gôdelë: „ Baro dzywné rzeczë jesmë dzysô widzelë „.
To je słowò Pańsczé.
Mòdlëtwa wiérnëch
MÒDLËTWA NAD DARAMA
Panie, nasz Bòże, przëjimnijce ne darë, jaczé jesmë dostelë dzãka Waszi dobrocë, + Wë nama je delë, żebë jesmë mòglë òdprawiac eucharisticzną Òfiarã, * sprawce, żebë òna sã stała dlô nas zadôwkã wiecznégò zbawieniô. Przez Christusa, Pana najégò.
Prefacjô nr 1
ANTIFONA NA KÒMÓNIÃ
Przër Ps 106 (105), 4-5; Iz 38, 3
Przińdzce, Panie, i nawiedzce nas w ùbëtkù, * żebë jesmë sã ceszëlë przed Wami z czëstim sërcã.
MÒDLËTWA PÒ KÒMÓNII
Bòże nasz Òjcze, niech brzadny bądze nasz ùdzél w nym Sakrameńce, + przez jaczi nas, pielgrzimùjącëch na zemi, pòdtrzimùjesz w drodze do nieba * i ùczisz całim sërcã miłowac to, co je wieczné. Przez Christusa, Pana najégò.
|
