24/25 gòdnika
MSZÔ W NOCË Bóg nigdë nie òdrzucył człowieka. Nasz wieczny kawel (wieczny los) leżi Mù na sërcu. Hewò żëwi znak: „Dzecuszkò sã nóm narodzëło" - to je Jegò Syn, jaczi dlô nas, lëdzy, i dlô najégò zbawieniégò zestąpił z nieba" ë stôł sã człowiekã. Jezës Christus, „Pierwòrodny midzë wiele bracynama”, przëszedł szëkac swòjëch bracynów - bò nas ùmiłowôł.
ANTIFONA NA WEŃDZENIÉ Ps 2, 7 Pón rzekł do mie: Të jes mòjim Sënã, * Jô Cebie dzysô zrodzył.
Chwała na wiżawach Bògù
KÒLEKTA Bòże, Të jes sprawił, że ta nôswiãtszô noc rozswiécëła sã jasnotą prôwdzëwégò widu, + dôj, żebësmë w niebie mòglë bëc ùczãstnikama redoscë Twòjégò Sëna, * jaczégò krëjamnotã Wceleniô jesmë pòznelë na zemi. Przez najégò Pana Jezësa Christusa.
PIERSZÉ CZËTANIÉ Iz 9, 1-3.5-6 Syn je nóm dóny.
Czëtanié z Knédżi proroka Izajasza. Nôród, co krocził ò cemnicą ùzdrzôł wiôldżi wid; nad tima, co mieszkelë w krôjnie smrokù wid zaswiécył. Wë zwielokrocëlë redosc, pòwielëlë ùcechã. A rozredowelë sã przed Wami, jakno sã redëją òb żniwa, jak sã ceszą przë dzelenim łowù. Bò jescë złómilë jegò cãżczé jugò i czij, co bił gò pò remionach, prãt jegò cemiãżnika jak w dniu dobëcô nad Madianitama.
Bò Dzeckò sã nóm narodzëło, Syn je nama dóny, na Jegò remiona je złożoné panowanié. Je òn nazwóny mionã: Przedzywny Dorôdca, Bóg Mòcny, Òdwieczny Òjc, Ksąże Miru. Wiôldżé bądze Jegò panowanié w pòkòju bez kùńca na ławelnicë Dawida i nad Jegò królestwã, jaczé Òn ùcwiërdzy ë ùmòcni prawã i sprawiedlëwòtą, òdnąd i na wieczi. Zôzdrosnô miłota Pana Zôstãpów to sprawi.
To je słowò Bòżé.
PSALM RESPONSORIJNY Ps 96 (95) Refren: Narodzył sã dzys Christus Pón, nasz Zbôwca.
Spiewôjta Panu piesń nową, * spiewôj Panu, całô zemio. Spiéwta Panu, sławta Jegò miono, * kòżdégò dnia głosëta Jegò zbawienié.
Refren.
Głosta Jegò chwałã westrzód nôrodów wszëtczich, * rozpòwiadôjta ò Jegò cëdach strzód wszëtczich lëdów. Głosëta strzód lëdów, że Pón je królã, * a bądze sprawiedlëwie sądzył lëdë.
Refren.
Niech sã redëje niebò i wieseli zemia, * niech szëmi mòrzé i wszëtkò, co je napełniwô. Niech sã ceszą pòla i wszëtkò, co na nich rosce, * niech wszëtczé drzewa w lasach krzikają z redoscë.
Refren.
Przed òbliczim Pana, jaczi ju nadchôdô, * jaczi ju nadchôdô, żebë sãdzëc zemiã. Òn mdze sądzył nen swiat sprawiedlëwie, * a ne lëdë wedle prôwdë.
Refren.
DRËDŻÉ CZËTANIÉ Tt 2, 11-14 Òbjawiła sã łaska Bòga, jakô niese zbawienié wszëtczim lëdzóm.
Czëtanié z Lëstu swiãtégò Pawła Apòsztoła do Titusa. Òbjawiła sã łaska Bòga, jakô niese zbawienié wszëtczim lëdzóm i pòùcziwô nas, żebë jesmë sã wërzeklë bezbòżnotë i swiatowëch żądzów, a żëlë na nym swiece pòbòżno i sprawiedlëwie, żdżącë błogòsławiony nôdzeji i òbjawieniô sã chwałë wiôldżégò Bòga i najégò Zbawicela, Jezësa Christusa, jaczi wëdôł samégò se za nas, żebë òdkùpic naju òd wszelejaczi nieprawòtë i òczëszczëc sobie lud nabëti dlô se, gòrlëwi w sprôwianim dobrëch ùczinków. To je słowò Bòżé.
SPIÉW PRZED EWANIELËJĄ Łk 2, 10-11
Alleluja, alleluja, alleluja.
Jô wama zwiastëjã wiôlgą redosc, dzysô w miesce Dawida narodzył sã nóm Zbawicél jaczim je Jezës Christus.
Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANIELËJÔ Łk 2, 1-14 Dzysô narodzył sã nóm Zbawicél.
+ Słowa Ewanielëji wedle swiãtégò Łukasza. W nym czasu wëszło rozpòrządzenié césarza Augùsta, żebë zrobic spis lëdzy w całim państwie. Nen pierszi spis sã òdbéł wnenczas, czej wiôlgòrządcą Syrëji béł Kwiriniusz. Tej wszëtcë wëbiérelë sã, żebë sã dac zapisac, kòżdi do swòjégò miasta. Ùdôł sã téż Józef z Galileji, z miasta Nazaret, do Judeji, do miasta Dawidowégò, zwónégò Betlejem, bò pòchòdzył z domôctwa ë rodu Dawida, żebë sã dac zapisac ze zdóną z nim Mariją, chtërna bëła niesama. Czej tam przebiwelë, nadeszedł dlô Mariji czas zlegniãcô. Ùrodzëła swòjégò pierwòrodnégò Sëna, òbwinã Gò w pielëszczi ë pòłoża w kùmie, bò w gòscyńcu nie bëło dlô nich placu.
W nym jistnym òkòlim bëlë w pòlu pasturzowie, co nocą pilowelë swégò bëdła. Wnym stanął kòl nich aniół Pańsczi a Pańskô chwała jich zewsządka òbswiécëła tak, że sã baro wërzaslë. Ale aniół rzekł do nich: „Ni miéjta strachù! Hewò jô wama zwiastëją wiôlgą redosc, jakô bądze dónô całémù nôrodowi: dzysô w miesce Dawida narodzył sã wama Zbawicél, co je Mesjaszã, Panã. A taczi mdze dlô waju znak: nalézeta Dzecuszkò òbwinioné w pielëszczi, pòłożoné w kùmie”. A w nym przëłączëło sã do anioła wiele niebiesczégò wòjska, co sławiło Bòga słowama: „Chwała Bògù na wiżawach, a na zemi mir lëdzóm, jaczich Bóg so ùwidzôł”.
To je słowò Pańsczé.
Wierzã Wszëtcë klëkają słowa: I za sprawą Dëcha Swiãtégò przëjął cało...
Mòdlëtwa wiérnëch
MÒDLËTWA NAD DARAMA Wszëtkòmògący Bòże, przëjimnij rôd ne darë złożoné w swiãtą noc Narodzeniô Pana + i przez krëjamną wëmianã darów dôj nóm ùdzél w bóżstwie Twòjégò Sëna, * w jaczim naja człowieczô nôtëra zjednała sã z Tobą. Przez Christusa, Pana najégò.
Prefacjô nr 3-5 W Mòdlëtwach eucharisticznëch 1-3 wspòmnienié krëjamnotë (tajemnicë) dnia
ANTIFONA NA KÒMÓNIÃ J 1, 14 Słowò stało sã całã * i më jesmë òbzérelë Jegò chwałã.
MÒDLËTWA PÒ KÒMÓNII Panie, nasz Bòże, z redoscą më swiãcymë Narodzenié najégò Òdkùpicela, * sprawce, żebë jesmë przez swiãté żëcé zasłużëlë na pòłączenié sã z Nim we wiecznoscë. Przez Christusa, Pana najégò.
|