Pomieczyno KrólewskieDate: 08.07.2007
Section: Miejsca | Przez setki lat osada ta należała do sianowskiwej kapelanii i parafii. Dzisiaj, gdy mamy republikę, wioska ta nosi nazwę Pomieczyno Małe. Położone jest 1/2 km na pd. - zach. od Pomieczyna Szlacheckiego na lewym brzegu Dębnicy. Powstało w XVII wieku na królewskich karczunkach starostwa mirachowskiego. Niedostatek państwa po potopie szwedzkim wymusił intensywniejsze karczowanie lasów królewskich. I tak przy drodze z Mirachowa do Oliwy już kilkadziesiąt lat wcześniej stała karczma. W Lustracjach z 1664 roku czytamy, że "Pomieczyno pustkowie, mil półtory od Mierachowa w lasach ta dziedzina, na której zasiadło trzech gospodarzów. Jakob Lehman, który się dopiero łońskiego roku pobudował, płaci na św. Marcin florenów 15. Karczmarz, który pańskie piwo szynkuje płaci florenów 10. Leśny czynszu nie płaci, tylko lasów starostwa mirachowskiego pilnować powinien." Pomieczyński leśny w owym czasie zarabiał tyle, co zarządca folwarku. Poza tym mógł objąć puste gospodarstwo gburskie i byłby nadal zwolniony z czynszu. Głównym jego zadaniem było wspomniane już pilnowanie lasu przed kradzieżą i sprawdzanie czy chłopi nie wywozili więcej niż im przydzielono, wyznaczał miejsce wyrębów i cechował drewno na pniu. Czuwał by chłopi nie palili w lesie ognisk, nie wypalali popiołu, nie zbierali mchu, nie odzierali kory z drzew. W każdą środę i sobotę chłopi mogli jeździć do lasu po leżące drewno na opał. Dla ochrony lasów ludność miała kopać i palić torf zamiast drewna. Później funkcje pomieczyńskiego leśnego przejął gajowy ze Smolnego Błota.
W 1710 roku każdy gbur także i z Pomieczyna płacił 12 groszy mesznego do kościoła w Sianowie. Pomieczyno Szlacheckie leżące na przeciwnym brzegu Dębnicy, przy drodze Wejherowo - Leźno, należało do parafii przodkowskiej.
W 1773 roku w Pomieczynie Królewskim mieszkali Jakob Czerwonka, Szymon Szwabe, Wojtek Jankowicz... (razem 23 osoby). Posiadali 8 wołów, 6 krów, 4 cielaki i 3 świnie. Poza zbożami siali także len.
W 1869 roku mieszkały tu 83 osoby (wszyscy byli katolikami) w 10 domach. Razem było 7 gburstw i 3 zagrody na 429 morgach ziemi.
Dnia 15 listopada 1927 roku, dekretem biskupa Okoniewskiego, osada ta została odłączona od parafii sianowskiej i włączona do kuracji w Pomieczynie Szlacheckim. Już od roku stał tam drewniany kościół pod wezwaniem świętego Józefa. Dzisiaj na terenie tej nowej parafii osiedla się coraz więcej rodzin żyjących z pracy w rejonie trójmiejskiej metropolii. W samym Pomieczynie powstaje także coraz więcej miejsc pracy.
|
|