W dzisiejszych czasach siadanie z cudzymi dziećmi na dywanie (nie mówiąc już o kolanach), może być bardzo niebezpieczne*:

A. dla dywanu
B. dla dzieci
C. dla siadającego

* wybierz prawidłową odpowiedź

Suponuję więc, iż siedzący na krześle nie siedzą na dywanie, gdyż nie chcą dłużej posiedzieć.

A tak w ogóle to Twoje pytanie jest antykaszubskie!

Rzeczy-wistość jako ABS'urd?

Chodziło mi o to, że siadanie na innym poziomie niż dzieci powoduje automatyczne tworzenie się bariery między grupą dorosłych i grupą dzieci, dorosły siadając wyżej (tak samo jak mówiąc do dziecka, nie kucując przy nim, by zniwelować różnicę wzrostu), stawia się wyżej w hierarchii ważności, tak jakby mówił: wiem więcej od Was, mogę Was pouczać - to może wywoływać u dzieci poczucie niższości, ograniczać rozwój indywidualności, a nie stymulować rozwój.
Moim zdaniem dorośli mogą się wiele nauczyć od dzieci, jeśli tylko uznają je za pełnoprawnych partnerów - na przykład siadając z nimi na dywanie.
Ale w sytuacji na zdjęciu pewnie obu panom nie chodziło o tworzenie dystansu, tylko o to, by nie pognieść garnituru:) więc pewnie "się czepiam".
Ale dlaczego to ma być antykaszubskie, Tomku? Chciałam się tylko podzielić swoimi wrażeniami i swoją teorią wychowywania się z dziećmi i uczenia się z dziećmi.