Oczywiście, ze nie :). Moim zdaniem byli typowymi ludźmi władzy - uprawiali politykę przetrwania i ulegali modzie. Ileżeż w Polsce dziś Isaur, Oskarów itd,. ;)
A co do uwagi odnośnie imion odzwierzęcych, to rzeczywiście ciekawostka, Wilkomir, Wilczan.
Borko to byłoby chyba właśnie zastępcze ;) Na zasadzie kilka określeń tego samego zwierzaka, tak jak było kilka na niedźwiedzia.
(Wilko - no i wiemy kto założył Wilkowyje ;))

Cytat:


Nie jest to pewne ale jest to hipoteza. O znaczeniu imienia własnego "Borko" jako "wilk" wspomina profesor Edward Rymar tutaj:

http://free.art.pl/labuz/archiwlabuz/048labuz.html


Być może teoria Borka-Wilka jako synonimów wzięła się wlasnie od zbitki imienia protoplasty Borków i ich naziwska rodowego lub od herbu. Niektórzy jednak twierdzą, że herb pierwotnie przedstawiał lisy... Inna teoria jest taka, że jest to zniemczona wersja imienia/nazwiska "Borek":

http://www.szemud.pl/pol/FCKeditor/UserFiles/File/lesok/2005-09/strony%2013-16.pdf


P.S.

Lutycy, Wieleci, Weltaba itd. nie nazywali sie "Wilkami". W niemieckich źródłach istnieje zapis "Wiltzen" co niektórzy (za Naruszewiczem chyba) tlumaczyli na "Wilki" zupełnie dowolnie i raczej błędnie.

Zamiast wystawiać się do bicia, proszę sprawdzić, jak długo funkcjonowało biskupstwo założone przez Chrobrego w 1000 r. w Kołobrzegu, kiedy odbyły się misje Ottona z Bambergu oraz do kiedy funkcjonowała świątynia Świętowita na Arkonie.

----------------
Stanisław Geppert

Cytat:
A Germanie co: nie przestrzegali swoich świętych zasad? nie mieli takich zasad?
Cytat:
A który europejski lud nadawał?
Cytat:
Znaczy jak nie wypowiadali? Znali prawo żydowskie i nie wzywali imion bogów swoich do czczych rzeczy? Dlaczego zatem czynili sobie rzeźby i oddawali im pokłon i im służyli?
Cytat:
A skąd wiadomo, że Germanie nie robili podobnie?
Cytat:
Jest jakieś uzasadnienie tego przypuszczenia?
Cytat:
Proszę o dowód.
Cytat:
Chrześcijańscy rycerze przyjmujący za swój znak pogańskie znaki. Również poproszę o dowód.
Cytat:
Znaczy co jest podane do myślenia? Że ktoś ma dar różnorodnych skojarzeń?

----------------
Stanisław Geppert

"Chrześcijańscy rycerze przyjmujący za swój znak pogańskie znaki. Również poproszę o dowód."

http://pl.wikipedia.org/wiki/Boreyko
http://pl.wikipedia.org/wiki/Ko%C5%9Bciesza_%28herb_szlachecki%29
http://pl.wikipedia.org/wiki/Karnicki_I_%28herb_szlachecki%29

Te 2 ostatnie, jak i wiele innych, mają w herbie słowiańskie, przedchrześcijańskie znaki. Co oznaczały? Trudno dziś dociec, ale nic katolickiego ;)

Nie zapominajmy, że chrześcijaństwo na ziemiach słowiańskich to przeplatanka wierzeń i symboli naszych rodzimych jak i obcych - bliskowschodnich, więc trudno się dziwić, że wiele naszego rodzimego trwało i trwa :)

:) Dowody? Ależ proszę bardzo
Adolf - "szlachetny wilk"
Rudolf – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się od słów oznaczających "sława wilka"
Wulstan lub Wulfstan – imię męskie pochodzenia germańskiego, złożone z członów wulf = wilk i stan = kamień.
Wolfram, Wulfram - imię męskie pochodzenia germańskiego oraz nazwisko wywodzące się od niemieckich słów Wolf - wilk oraz hraban= Rabe- kruk, co interpretowane jest jako Wilk i kruk Odyna.
Zyndram - imię pochodzenia germańskiego, powstałe ze słów sind i Rabe (co w języku polskim oznacza kruka)
Ingolf — męskie imię germańskie, składające się z członów Ing- i -wolf[1]. Według jednych badaczy pierwszy człon imienia, Ing-, pochodzi od germańskiego Ingwa, Ingu, co oznacza "członek plemienia Ingweonów"[2], inne źródła podają, iż człon ten wywodzi się od imienia germańskiego boga[1], a kolejne wskazują, iż ów germański bóg był pierwotnie bogiem plemienia Ingweonów[3]. Człon drugi imienia oznacza "wilk".

Oskar - To dwie formy tego samego imienia germańskiego, pierwotnie złożonego z ans— „Bóg” i gär (ger) — „włócznia”. Zatem Ansgar można rozumieć jako (posiadający) włócznię Ansa (Ansowie, czyli Asowie w mitologii germańskiej to bogowie z rodu Odyna, zwani Filarami świata). Ans zmieniło się regularnie w języku staroangielskim i w językach skandynawskich w As, a potem w Os (stąd Oskar), a gär/ger (w zależności od dialektu) rozwinęło się w językach skandynawskich w kar.

Inga, Ingeborda, Ingrida - Ing- (imię germańskiego boga płodności, znaczenie - jeżdżąca pod opieką Inga

Dalej z innych mitologii:
Irena - W mitologii greckiej Eirene była boginią pokoju. Rzymianie przekształcili jej imię w Irene i w takiej formie pojawiło się ono w innych językach.

Takich imion jest pełno, z niedźwiedziem, zwierzętami, bogami. Chciałeś tylko przykłady.

Gerrmanie, jak każdy lud miał swoje święte zasady, ale akurat nie takie, jedynie Słowianie mieli tak silne tabu w tym względzie - po prostu.

Gdybym napisała, że zwyczajnie nie wypowiadali imion bogów, bo to tabu, by ich czasem nie zwabić na ten ziemski padół niechcący i nie otrzymać batów za to, to wtedy nie odwołałbyś się do hebrajskiego Boga? Takie sztuczki zachowaj dla dzieci. Nie wypowiadali - tak samo jak imion niektórych zwierząt. A skąd dzisiaj taka trudność w określeniu panteonu? Że niby jedni czcili Welesa, inni Wołosa a jeszcze inni Trzygława, czy Trzygłowa, a może jeszcze trojana? Pomyśl - myślenie nie boli.
Rzeźby są przedstawieniem, a i tak funkcjonowały w obiegu pod imionami zastępczymi właśnie, co nie oznacza, że nie znali imion swoich bogów. Nie myl dwóch różnych kwestii. Nie napisałam, że nie czcili bogów.

Lucice - luty- srogi, dziki - opis natury - prawda?, luty miesiąc ważny dla wilków, miesiąc ważny dla Trzygława, Trzygław powiązany z wilkami.

Wilki w herbie - to temat na dłuższy wywód. Jak skończę książkę dostaniesz do poczytania.

Co do przejmowania znaków herbowych od mitologicznych wyobrażeń - to sorry - ale widzę, że musiałabym tłumaczyć Ci wszystko od podstaw. Powiem tylko, że przed chrześcijaństwem też było życie i nie było czegoś takiego, co chcieliby niektórzy - grubej kreski oddzielającej pogaństwo od chrześcijaństwa.

" Jest taki herb jak GRYZIMA, inne jego nazwy to: Borek, Bork, Lupus, Wilk. To daje trochę do myślenia - poza słownikami


Znaczy co jest podane do myślenia? Że ktoś ma dar różnorodnych skojarzeń?"

A tutaj to już przesadziłeś - można np. skojarzyć ziarno z piaskiem, ale ziarno to ziarno, a piasek to piasek. Jeśli nazwy herbu brzmią wilk, przedstawia czworonożne stworzenie, to jest to wilk - jasne?

Rozejrzałem się w sieci za informacjami o herbie Bork/Borck. Wszędzie znalazłem informację, że na tarczy znajdują się lisy (na pieczęci z XIII w. dwa, później trzy). Nie znalazłem żadnej wzmianki, że miałyby to być wilki.

Nie twierdzę, że w herbach nie stosowano wyimaginowanych stworzeń; ładny ich przegląd jest tu:
http://fr.wikipedia.org/wiki/Projet:Blasons/Meubles
Byłbym jednak ostrożny z nazywaniem ich "mitologicznymi wyobrażeniami" (np. nie przypominam sobie heraldycznych nawiązań do popularnych w średniowieczu legend arturiańskich albo - w czasach późniejszych - do mitów antycznych). Te wszystkie gryfy, jednorożce, syreny raczej uważano za stworzenia realnie istniejące gdzieś na krańcach świata, były one opisywane w iluminowanych bestiariach, i ze względu na cechy przypisywane im w tej literaturze, umieszczano je na tarczach.

Trudno mi sobie natomiast wyobrazić, że w średniowiecznej Europie władca by nadał herb z pogańskim bóstwem (opiekunem plemienia), poddany chciał go przyjąć a Kościół nie zaprotestował. Bo władca nie miał interesu we wpuszczaniu konkurencji w opiece nad poddanymi, poddany wolał identyfikować się ze stanem rycerskim a nie z plemieniem, w którym musiałby zrównywać się z pospólstwem, a Kościół nie po to niszczył pogańskie rzeźby, żeby potem je widzieć na tarczach ludzi będących zbrojnym ramieniem chrześcijaństwa.

----------------
Stanisław Geppert

Gdyby tak było z herbami to zapewne i z nazwami miast i wsi - prawda? Od Żmija - strzegącego bramy do królestwa Trzygława pochodzi nazwa Żmigrodu, w herbie mamy smoka i wieżę. Nowy Żmigród ma smoka.
Nie wiem jak się rozglądałeś po sieci, ale proponuję zajrzeć na herb Łobza. Łobez niem. Labes przejął herb od rodu Borków. Borkowie mieli dwa wilki w herbie - możesz przejrzeć herb Łobza oraz Borków na attyce nieistniejącego już ich pałacu w Starogardzie http://lobez.pl/99-Borkowie.html
Oczywiście, że rycerze przejmowali znaki mitologiczne z wierzeń zarówno swoich jak i nabytych. Gdyby było inaczej na każdym herbie byłby krzyż łaciński - jako jedyny znak chrześcijański. Wszelkie smoki, węże, wilki byłyby niedopuszczalne ze względu na biblijną wymowę - wszak w Biblii oznaczają szatana. A jednak są w herbach. W herbach są też strzały, miecze, półksiężyce, gwiazdy - i zapewniam cię że nie mają nic wspólnego z chrześcijaństwem. To nie jest tak, że przyszło chrześcijaństwo i zapomniano o wierze przodków. Kultywowano tradycje pogańskie do jeszcze całkiem niedawna. I co tu dużo mówić, przecież palmy w tym kształcie, pisanki, smigus-dyngus, nawet choinka bożonarodzeniowa z Mikołajem włącznie - są pogańskie. Nie mylić Mikołaja biskupa z Mikołajem z Coca-Coli i Mikołajem ze Wschodu. Co wspólnego miał biskup z wilkami, reniferami i skrzatami?
Kościół nie tylko pozwolił, ale i przejął. Dlaczego nasza Wigilia różni się od wigilii w Hiszpanii np.?

Pò kaszëbskù/pòmòrzkù pl:wilk to je WÔŁK, a téż NIEKARA, ë WËRWECH

"Sięty Nekloszu, gweszny nasz patronie, mermoc sę za naju foska do niebieskich wojc, do ktorego sę przewnikoł złodzej werwech z orłechem, i oszaradzeł mu rzetnicę, a ne długie pedroki gmeroły. Klasnijże go nam dużym kneplem, na którym rozparty stoisz, i ną długą mycą, którą mosz na głoje twojéj przenajsiętszej: a my za to doma wojcom naszem dobrodziejoszkom parę plesgajc, parę gęgajc, okonkow, ękorków, i kapkę śnierdzochy".

----------------
Zdrzë: Peccunia non olet (Piniądz nie smierdzy)

PS. Jô jem dbë jëż nen tekst ò Swiãtim Nëkloszu przódë tikôł sã jaczégò bóstwa

----------------
Zdrzë: Peccunia non olet (Piniądz nie smierdzy)