Forum
Losowe zdjęcie
Tak się kiedyś spało...
Pomerania
Wygląd strony

(2 skórki)
Strona główna forum
   Historia
     prof. Labùda ò migracëjach

| Od najnowszych Poprzedni wątek | Następny wątek | Koniec
Nadawca Wątek
CzDark
wysłane dnia: 10.11.2011 7:57
Nie mogę oderwać się od tej strony!
Zarejestrowany: 24.5.2004
z: Biebrznicczi Młin
Wiadomości: 1133
prof. Labùda ò migracëjach












zdrój: Gerard Labuda "Historia Kaszubów w dziejach Pomorza, tom I", Instytut Kaszubski, Gdańsk 2006

Jô jednégò nie rozmiejã - kò "Parsãta" (pl: "Parsęta") ë Stôłpa (pl: "Słupia") to są słowióńsczé miona

csb: parsã - pl: prosiak
csb: stôłp - pl: słup


Nie je téż wierã prôwdą jëż pò Gòtach to nié dô niżódnëch mionów. Wedle Babika ("Najstarsza warstwa nazewnicza na Ziemiach Polskich") taczim mionã mòże bëc "Wdzydze", a téż "Drëbòk"







zdrój: Z. Babik "Najstarsza warstwa nazewnicza na ziemiach polskich", Universitas, Kraków, 2001

wedle: stolimy


----------------
Zdrzë: Peccunia non olet (Piniądz nie smierdzy)

pienczke
wysłane dnia: 10.11.2011 8:59
Nie mogę oderwać się od tej strony!
Zarejestrowany: 31.5.2004
z: lasów Nowego Pomorza
Wiadomości: 310
Re: prof. Labuda o migracjach
W uzupełnieniu do danych Darka, podaję listę ewentualnych zapożyczeń gockich w językach słowiańskich przedstawioną tu:
http://grzegorj.w.interia.pl/lingwpl/slowzap.html

Zwracają uwagę nazwy Gdańska, Gdyni, Motławy i Torunia, które ewidentnie wpisywałyby się w zakres geograficzny uwiodoczniony na mapkach wklejonych wyżej.

cyt:
"W III–IV wieku n.e. (migracja Gotów z ujścia Wisły na Ukrainę) do języka słowiańskiego przedostało się sporo pożyczek germańskich. Część pożyczek została przejęta za pośrednictwem Germanów z innych języków. Należą tu:
• *bažanъ ‘bażant’ (głuż. bažan, czes., słowac. bažant, ← śgn. vasant ← łac. phāsiānus, z gr., tam od nazwy miejscowej na Kaukazie);
• *berъla ‘berło’ (stpol. berła, piorło, współczesna forma ze st.czes. berla ze zmianą rodzaju, ← sgn. ferala ← łac. ferula ‘pręt, rózga’);
• *běda ‘biada, bieda’ (← goc. *baidjan, gabaidjan ‘zmusić’; wątpliwe, zob. niżej);
• *bjudъ, *bjudo ‘miska; danie’ (ros. блюдо, ← goc. biuþs, biuda ‘stół’);
• *bokъ ‘bok’ (← goc. bak);
• *bordy ‘topór’ (ros.-cerk. брадва, ← germ. *bardō, por. sgn. barta, niem. Barte);
• *bruky ‘brukiew’ (← germ., p. niem. Bruke, Wruke ← łac. brassica eruca);
• *bukъ ‘buk’, *buky ‘bukiew; litera’ (początkowo też nazwa drzewa, ← germ. *bōkō, por. goc. bōka, sgn. buohha);
• *cěsarjь ‘cesarz’ (← goc. kaisar, kaisareis ← łac. Caesar);
• *cęta ‘cętka, błyskotka, drobna moneta’ (← goc. kintus ‘grosz, szeląg’ ← łac. lud. *centus ‘rodzaj monety’ z łac. centum ‘sto’);
• *cьrky ‘cerkiew, kościół’ (← goc. *kirikō ← gr. kyriakós ‘pański’);
• *čędo ‘dziecko’ (stpol. czędo, ← germ. *kinda, cf. niem. Kind; wyraz ten może być też odziedziczony, związany z łac. recens ‘niedawny’);
• *dolъ ‘dół’ (← goc. dal ‘dół, wąwóz, dolina’, nieprzekonująco łączone z grec. thólos ‘rotunda, sklepienie łaźni’);
• duma ‘duma; myśl, opowiadanie; rada, zgromadzenie’ (← goc. dōms ‘osąd, bystrość, wnikliwość, wgląd, wyróżnienie, szacunek, sława’);
• *dъska ‘deska’ (← goc. disks ‘stół’ ← łac. discus ‘miska’; mniej prawdopodobne ← sgn. tisk z uwagi na d-; może wprost z łaciny);
• *gamajьda ‘gamajda, gamoń’ (← goc. gamaiþs ‘ranny, kaleka’);
• *glazъ ‘głaz’, wtórnie ‘oko’ w ros. (← germ. *glāza < *glēsā́-, *glēsá-, por. łac. glēsum ‘bursztyn’, sgn. glās, stang. glǣr);
• *gobьʒь ‘bogaty’ (← goc. gabigs < germ. *gabīgaz);
• *gomonъ ‘szum’ (stpol. gomon ‘kłótnia’, gomonić się ‘kłócić się’, ← germ., p. stisl. gaman ‘radość, wesołość’, ang. game ‘gra’);
• *goneznǫti ‘zdrowieć, ratować się’ (← goc. ganisan);
• *gorazdъ ‘zręczny, rozumny, doświadczony’ (← goc. *garazds ‘rozumnie mówiący’, zachowane w nazwisku Gorazd);
• *gotovъ ‘gotowy, zrobiony’ (← goc. *gataws, por. gataujan ‘zrobić, wykonać, wypełnić’; alb. gat ‘gotowy’, gatuanj ‘gotuję’ ze słow.?);
• *korlikъ ‘królik’ (kalka ze śgn. küniklīn ← łac. cunīculus ‘królik’, skojarzonego na gruncie niem. z śgn. künik, dziś König ‘król’);
• *kotьlъ ‘kocioł’ (← goc. *katils lub *katilus, gen. pl. katilē ← łac. catillus, zdrob. od catīnus);
• *kotъ ‘kot’ (← goc. katts ← płac. cattus);
• *krjužь ‘krzyż’ (← sgn. kriuzi ← łac. lud. krūže ← łac. klas. crux, crucis);
• *kruxta ‘kruchta, przedsionek kościoła’ (← śgn. gruft, kruft ← łac. lud. crupta ← łac. klas. crypta);
• *krьstъ ‘chrzest; krzyż’ (← goc. krist lub sgn. Krist ← łac. Chrīstus ← gr. Khristós ‘namaszczony’);
• *kupiti ‘kupić’ (← goc. kaupōn, por. niem. kaufen i łac. caupō ‘karczmarz, kupiec’, z etruskiego);
• *kusiti ‘kusić’ (← goc. kausjan ‘kosztować, próbować, doświadczać’);
• *kuxynьja, *kuxъnьja ‘kuchnia’ (← sgn. kuchina, kuchīna ← łac. coquīna z przekształcenia klas. culīna według coquere ‘gotować’);
• *kъnęʒь ‘władca, król, książę, ksiądz’ (← germ. *kuningaz, por. sgn. kuning, niem. König, ang. king);
• *lěkъ ‘lek’ (por. goc. lēkeis ‘lekarz’, ir. líaig, dopełn. léga ‘lekarz’; wyraz *lěčiti formalnie odpowiada litew. laikýti ‘pozostawić’, w płd.słow. zachowane są resztki innego, odziedziczonego wyrazu *lěkъ ‘resztka, pozostałość’);
• *lixva ‘lichwa, procent od pożyczki’, także ‘pożyczka na procent’ (por. goc. leiƕan ‘pożyczać, zostawiać komuś’);
• *lukъ ‘por, czosnek, cebula’ (← germ. *lauks);
• *lьstь ‘podstęp, zdrada, obłuda’, stpol. leść, lści (← goc. lists ‘podstęp, fortel’);
• *mečь, *mьčь ‘miecz’ (← goc. mēki, z uwagi na różnicę e : ē wyrazy gocki i słow. raczej zapożyczone, tak samo fiń. miekka, źródło może kaukaskie, por. gruz. maxva ‘ostry miecz’, lezg. max ‘żelazo’);
• *melko ‘mleko’ (← germ. *melk-, goc. miluks);
• misa (wiązane z germańską nazwą miedzi, widoczną w niem. Messer ‘nóż’, Messing ‘mosiądz’, por. etymologię łacińską, może przez hipotetyczne goc. *mēsa ‘stół’; także etymologia rodzima *meidhsā ‘naczynie na krew ofiarnego bydła’, por. skr. medha- ‘ofiara z bydła’);
• *mosęgъ, *mosęʒъ ‘mosiądz’, postać z -g jest zachowana w kaszubskim mosąg (← germ. *massinga-; według niektórych etymologii wyraz ten wywodzi się z łac. māssa ‘stop’, które z kolei miałoby być pochodzenia greckiego od mássō ‘mieszę, zagniatam’);
• *mostъ ‘most’ (← germ. *mastaz, ang. mast ‘maszt’; wyraz ten bywa też uważany za odziedziczony i łączony z metati ‘miotać’);
• *mъlinъ, *mъlynъ ‘młyn’ (← sgn. mulīn ← łac. molīna, molīnum od molere ‘mielić’);
• *mъnixъ ‘mnich’ (← sgn. munih ← łac. lud. monicus < łac. monachus ← gr. monakhós ‘pustelnik, samotnik’);
• *mьrzěti ‘czuć złość, wstręt, obrzydzenie’, *mьrziti ‘mierzić, wzbudzać złość’ (← goc. marzjan; z uwagi na znaczenie zapożyczenie bardziej prawdopodobne niż związek z marznąć i rodowód IE: *merəǵ- ‘butwieć, próchnieć, gnić, namakać’);
• *mьzda ‘zapłata’ (← goc. mizdō);
• *nebozasъ ‘wiertło’ w stpol. (← goc. *nabagais);
• *nuta ‘bydło’ (scs., ← germ. *nauta);
• *ocьtъ ‘ocet’ (← goc. aket, akit ← łac. acētum);
• *osьlъ ‘osioł’ (← goc. asilus ← łac. asinus, asellus);
• *oxabiti, znaczenie niejasne: ‘oszczędzić’, ‘zostawić’, ‘osłabić’, ‘ograbić’, por. pol. dial. ochabić ‘?’ (← goc. gahaban ‘złapać, zatrzymać’);
• *pany ‘panew, rodzaj patelni’ (← sgn. pfanna ← łac. panna < patina ← gr. patánē ‘rodzaj półmiska’);
• *pěnęʒь ‘pieniądz’ (← sgn. pfenning < panding ← ? łac. pondus);
• *pila ‘pilnik’ (← germ. *fīlō, por. sgn. fīla, niem. Feile, ang. file);
• *plakati ‘płakać’ (goc. flōkan ‘opłakiwać, bić się w piersi’, jeśli odziedziczone, to postać IE niepewna; znaczenie słow. i goc. zbieżne);
• *plugъ ‘pług’ z jakiegoś języka przedindoeuropejskiego za pośrednictwem germ., może z retyckiego (plaumoratum u Pliniusza);
• *popъ ‘ksiądz, pop’ (← sgn. pfaffo ← łac. papa ← gr. papãs);
• *postъ ‘post’ (← goc. fasta);
• *pǫgy ‘guzik, kulista ozdoba, kulka’ (← goc. puggs ‘kiesa’; por. jednak łot. puõga ‘guzik’, skr. puñjas ‘kupa, masa’, może goc. ze słow.?);
• *pudъ ‘pud, jednostka ciężaru’ (← nord. lub goc. pund ← łac. pondus);
• *pъlkъ ‘gromada ludzi’, pol. pułk (← goc. fulks);
• *redьky ~ *redъky ‘rzodkiew’ (← sgn. redika ← łac. radica, w płd.słow. zapożyczono ten sam wyraz bezpośrednio z łaciny);
• *sakъ, *saky ‘sak, sakwa, torba, worek’ (← goc. sakkus ← łac. saccus ← gr. sákkos ← fenic. lub hbr. śaq; może bezpośrednio z łaciny);
• *selьdь, *seldь ‘śledź’ (stnord. sildi, szw. sill);
• *skrini, *skrinija ‘skrzynia’ (← sgn. skrīni ← łac. scrīnium ‘puszka, pudełko’, por. niem. Schrein ‘skrzynia, lada, szafa’);
• *skъlęʒь ‘drobna moneta’ (scs.; ← goc. skilligg);
• *smokъ ‘smok’ (por. ang. snake ‘wąż’ od IE rdzenia ‘pełznąć’, por. snail ‘ślimak’; w słowiańskim sm- nieregularne zamiast sn-);
• *sokъ ‘oszczerca’ (← goc. sōkāreis ‘badacz’, sōkjan ‘szukać’, por. też stpol. osoczyć ‘donieść, oskarżyć’);
• *stǫpa > stępa ‘stępor, tłuczek’ (← goc. *stampa);
• *stьklo ‘szkło’ (← goc. stikls ‘róg do picia, kubek’, por. sgn. stechal ‘kielich’; nazwę przeniesiono na inne naczynia, w końcu na materiał);
• *šatъ, *šata ‘szata, ubiór’ (← germ. *xǣta-, por. niem. dial. Häß);
• *šelmъ > szłom ‘hełm’ (← germ. *xelmaz, por. goc. hilms);
• *terba, *treba ‘trzeba’ (por. goc. þaúrban ‘potrzebować’; wyraz mógłby być odziedziczony, por. gr. térpō ‘nasycam się’, skr. tarpati ‘syci się’, prus. enterpo ‘przynosi korzyść’, ale -b- tylko w słow.; na *treba wskazuje ukr. trebuváty, na *terba – scs. trěba);
• *tjudjь ‘cudzy’ (por. germ. *þiudisk ‘narodowy’, por. sgn. diutisk, dzisiejsze Deutsch ‘niemiecki’);
• *tynъ ‘płot’ (← goc. *tūns, p. ang. town; w germ. zapożyczone z celt. *dūnum jeszcze przed pierwszą przesuwką spółgłosek);
• *usьręʒь ‘kolczyk’ (strus. useręzь, znane także w stch.; ← goc. *ausihriggs);
• *valъ ‘wał, nasyp ziemny’ (← śgn. wal, por. niem. Wall, ← łac. vāllum ‘wał, palisada’);
• *varovati ‘warować, strzec, pilnować’ (← sgn. warōn ‘uważać’, por. też goc. warjan ‘zabraniać, udaremniać’);
• *velьbǫdъ, *vъlьbǫdъ ‘wielbłąd’ (← goc. ulbandus ‘słoń’ ← gr. eléphas, gen. eléphantos ← egip. elu ‘kość słoniowa’);
• *vino ‘wino’ (← goc. wein ← łac. vīnum);
• *xlěbъ ‘chleb’ (por. goc. hláifs, hláib- ‘chleb’, niem. Laib ‘bochenek’, ang. loaf);
• *xlěvъ ‘chlew, domostwo’ (← goc. hlaiw ‘jama’);
• *xolpъ ‘chłop’, pierwotnie ‘poddany’ (← germ. *xelpō, por. goc. hilpan ‘pomagać’, wiązane też z goc. halbs ‘połowa, nieparzysty, eunuch’, por. jednak ros. xolóp wskazujące na intonację akutową, wyraz może być więc odziedziczony, istnieje też etymologia ałtajska);
• *xomǫto ‘chomąto’ (← germ. *xamand- ‘hamujący’, cf. śgn. hamen ‘hamować’, istnieje też etymologia ałtajska);
• *xorbrъ ‘chrobry’ (← goc. gaþrafstjan ‘zachęcać, dodawać otuchy’, wyraz może też być odziedziczony);
• *xorǫgy ‘chorągiew’ (← goc. hrugga ‘laska, kij’, istnieje też etymologia ałtajska);
• *xǫdogъ ‘zręczny’, w stpol. chędogi ‘schludny, porządny, ładny’ (por. goc. handugs ‘mądry, rozumny, zręczny’);
• *xǫsa ‘banda grabieżców’ (← goc. hansa ‘oddział wojska’, może zapożyczone z fiń. kansa ‘lud, naród’);
• *xrǫstjь,*xręstjь ‘chrząszcz’ (← goc. þramstei ‘szarańcza’, wyraz może też być utworzony od dźwiękonaśladowczego chrzęst);
• *xvila ‘chwila’ (← goc. ƕeíla);
• *xyčь ‘chata, buda, szałas’ (← goc. *hūs; por. *xyzъ);
• *xyzъ ‘chyżyna, chata’ (z domniemanego germ. *hūzá-, w rzeczywistości zaświadczono tylko *hūs; istnieje też etymologia semicka, por. akad. ḫussu ‘chata z trzciny’, oraz turkijska);
• *xъlmъ > chełm ‘wzgórze’ (← germ. *xelmaz, por. goc. hilms);
• *želdǫ, *želsti > scs. žlědǫ ‘zapłacić, zrekompensować stratę’ (← germ. *geldan, por. goc. fragildan ‘odpłacić’, niem. gelten ‘mieć wartość’).
Zapożyczono pewne elementy słowotwórcze:
• -arjь ‘-arz’ (wykonawca czynności, ← goc. -āreis);
• -ava ‘-awa’ (w nazwach rzek, ← goc. aƕa ‘rzeka’);
• *-měrъ ‘wielki, wspaniały’ w imieniu *Voldiměrъ ‘wielki w swej władzy’ (← goc. -mērs, por. nord. Valdemar, niem. Waldemar oraz scs. Vladiměrъ, zastąpione przez *Voldimirъ z *mirъ ‘pokój’, i następnie pol. Włodzimierz, właściwie nazwa miejscowości; por. trac. -mēr, gr. egkhesímōros ‘potężny swoją włócznią’, stisl. már ‘wielki’, ir. mór, már, w słow. poza tym nieznane);
• *vy- (← germ. *ūt, znane niemal wyłącznie w słowiańszczyźnie północnej, na południu szczątkowo: scs. vygъnati, bułg. dial. vírasten);
a także nazwy geograficzne i etniczne:
• *Bugъ > Bug (rzeka na Białorusi i w Polsce, ← goc. *baugs ‘pierścień’ < ‘coś wygiętego’; kwestionowane, ale brak kognatów w słow.);
• *Dunajь > Dunaj (← goc. Dōnawi ← celt. Dānuvius w przekazie łac. ← irań. dānu ‘rzeka’);
• *Gъdanьskъ > Gdańsk (← goc. *Gutiskandja, Gothiscandza u Jordanesa, albo BS *gud-, por. prus. gudē ‘zarośla’, ch. gdinjica ‘mały las’);
• *Gъdovъ > Gdów (wieś niedaleko od Krakowa nad Rabą, także ros. Gdov, gród nad Jez. Czudzkim, od *Gъdъ albo od BS *gud-);
• *Gъdynja > Gdynia (od nazwy *Gъdъ ‘Got’ lub od BS *gud- ‘zarośla’; w Czechach miasto Kdyně, w Chorwacji Gdinj na wyspie Hvar);
• *Gъdъ ‘Got’, zachowane w litew. gùdas ‘Białorusin’ (por. goc. Gutþiuda ‘lud Boży’);
• *Gъdъčь > Giecz (wieś w pow. średzkim, dawniej ważny gród, z którego wywodzili się pierwsi Piastowie, od *Gъdъ);
• *Moraxva > Morachwa, lewy dopływ Dniepru, Morafa (← goc. *maraƕa ‘bagnista rzeka’);
• *Motlava > Motława (← germ. *mat- < IE *mad- ‘mokry’);
• *Pergyni > Przeginia (← goc. faírguni ‘grzbiet górski, góry pokryte dąbrową’, por. etymologię wyrazu piorun);
• *Pъlty > Pełtew (rzeka płynąca przez Lwów, ← goc. *fulþō ‘pole’);
• *Stěnava, *Stinava > Ścinawa, także np. rzeczka koło Prudnika, czes. Stěnava, ukr. Stynava, dopływ Stryja (← germ. *stainahwa ‘kamienista rzeka’);
• *Strъky > *Strkwa > Skrwa, prawy dopływ Wisły poniżej Płocka, lewy dopływ Wisły w tych samych okolicach, Skwa lub Raciążnica, dopływ Wkry, Skwa lub Rozoga – dopływ Narwi (← germ. *strukō, por. Struka, rzeka w Norwegii oraz słow. struga);
• *Sьlęžьsko ‘Śląsk’, por. stczes. Slézsko, łac. Silēsia (← germ. Silingi, nazwa plemienna, w przekazie grec. Silíggai, istnieje etymologia słow. związana z rdzeniem slęg- ‘mokry’, por. stpol. ślęgnąć ‘zmoknąć’, ślęganina ‘plucha’, która nie wyjaśnia samogłoski -i- w pierwszej sylabie formy łacińskiej, a ponadto nie zgadza się z topografią terenu); od tego samego rdzenia Ślęża, rzeka i góra, dawniej Ślędza;
• *Tany > Tanew, prawy dopływ Sanu (jeżeli z germ. *tōnō < IE *dōn-, to słow. -a- niejasne);
• *Torunь > Toruń (← goc. þaúris ‘gigant’ lub *þunar- ‘bóg Thor, piorun’; nazwa może być też zniekształceniem pierwotnego Tarnów);
• *Tynьcь > Tyniec (← goc. *tūns, p. wyżej tynъ);
• *Volxъ ‘Włoch, Wołoch’ (← germ. *walx ← łac. Volcae, możliwe też było tu pośrednictwo celtyckie). "


----------------

CzDark
wysłane dnia: 10.11.2011 9:26
Nie mogę oderwać się od tej strony!
Zarejestrowany: 24.5.2004
z: Biebrznicczi Młin
Wiadomości: 1133
Re: prof. Labuda o migracjach
Jô jem równak dbë jëż wikszosc pòżëczków z gòcczégò (jezlë te są z gòcczégò, a nie np. z wandalsczégò) béło òbczôs ga Słowiónie żëlë jesz dzes na pòlesczich błotach. Pózdni w Pòmorzce to daa baro mało Gòtów




----------------
Zdrzë: Peccunia non olet (Piniądz nie smierdzy)

pienczke
wysłane dnia: 10.11.2011 10:20
Nie mogę oderwać się od tej strony!
Zarejestrowany: 31.5.2004
z: lasów Nowego Pomorza
Wiadomości: 310
Re: prof. Labuda o migracjach
Pożyczki słownikowe - owszem mogły nastąpić na wschodzie ( o ile teoria o błotach Prypeci jest prawdziwa) - Ale przeczą temu pożyczki nazw geograficznych zwłaszcza tych naszych pomorskich.
A jeszcze bardziej przeczy temu istnienie nazw z rdzeniem Gut na ziemiach polskich. Tu pomocą bedzie geoportal. Na oko widać że większość tych nazw przypada na Mazowsze zwłaszcza północne, ziemię chełmińską, są też pojedyńcze w Małopolsce, - generalnie w dorzeczu Wisły i to raczej lewobrzeżnym. Takie rozmieszczenie tych nazw pokrywajace się z grubsza z zasięgiem kultury wielbarskiej sugerowałoby, że wybudowania Gotów zostały nazwane przez Słowian Gutkowem wtedy, kiedy oni w nich jeszcze mieszkali.

No i nie zapominajmy o naszym bliskim Gociewiu - jestem przekonany, że pierwszy historyczny zapis tej nazwy w takiej właśnie formie jest zapisem prawidłowym, a późniejsze Kociewie jest zniekształceniem. Moje przekonanie jest poparte tym że o ile mi wiadomo nikt przekonująco "Kociewia" nie wytłumaczył. natomiast Gociewie jest zrozumiałe i ładnie dopasowane geograficznie do zasięgu kultury wielbarskiej jak i innych nazw z rdzeniem Gut.


----------------

Michal
wysłane dnia: 10.11.2011 14:25
Nie mogę oderwać się od tej strony!
Zarejestrowany: 1.4.2004
z: Żulawskich Rubieży Kociewia
Wiadomości: 577
Re: prof. Labuda o migracjach
Drodzy wielbiciele Gotów, a czytaliście polemikę w "Actach Cassubiana" między profesorami Śliwińskim i Trederem o początkach Gdańska (a de facto o wykorzystaniu językoznawstwa w historii). To w temacie pochodzenia nazw Motława, Drybok itp....

Bo czasem ogarnia mnie zdumienie, gdy po lekturze, jak zdawało mi się, wszystkich ważniejszych pozycji w jakimś pomorzoznawczym temacie na Naszychkaszubach się dowiaduję, że traciłem czas, bo prawda przecież jest całkiem inna....
pienczke
wysłane dnia: 10.11.2011 14:51
Nie mogę oderwać się od tej strony!
Zarejestrowany: 31.5.2004
z: lasów Nowego Pomorza
Wiadomości: 310
Re: prof. Labuda o migracjach
Kolega sobie oczywiście "podkorbia", a nie ma powodu.

Żeby dywagować sobie miło w internecie o tym, co się przeczytało u mądrzejszych nie trzeba być od razu wielbicielem Gotów.

Niech kolega nie odbiera amatorom prawa do dyskusji o ciekawych tematach tylko dlatego, że ten czy ów profesor coś napisał a inny to wszystko przeczytał.
Amatorzy nie pobierają pensji za swoje dywagacje, więc stać ich na większa odwagę w snuciu hipotez, które w środowisku akademickim mogłyby zakończyć sie kompromitacją i końcem kariery. Amator jak nazwa łacińska wskazuje ma też to do siebie że podchodzi do sprawy emocjonalnie ale to nie oznacza że rości sobie pretencje do posiadania absolutnej prawdy. Osobiście piszę tylko o swoim przekonaniu. Raczej roszczenie do wyłącznego posiadania prawdy jest przywarą właśnie nie -amatorów.

A skadinąd jestem bardzo ciekaw co nowego profesor Treder z p Sliwińskim wypolemizowali w AC na temat nazwy Gdańska i Motławy. Chętnie czegoś nowego sie dowiem. Który to numer periodyku, żebym mógł kupić w jakimś zakurzonym antykwariacie, skoro Kolega nie może uchylić rąbka tej tajemnicy?


----------------

Michal
wysłane dnia: 10.11.2011 15:30
Nie mogę oderwać się od tej strony!
Zarejestrowany: 1.4.2004
z: Żulawskich Rubieży Kociewia
Wiadomości: 577
Re: prof. Labuda o migracjach
Kolega już to swego czasu uchylał ów tajemniczy rąbek i to na tym forum (stąd moja zgryźliwość). A amatorów sobie cenię, bo sam nim jestem w wielu sprawach. Tylko ja się zazwyczaj cieszę, jak mi się zapodaje namiar na ciekawe (i ogólnie dostępne) informacje.

Swoja drogą Kaszubi jak na razie mają jedno (słownie JEDNO) regularnie wychodzące czasopismo naukowe, a ile razy przytoczę na tym, skądinąd arcykaszubskim forum, jakiś tekst z "Act Cassubiana", to reakcja jest taka, jakby zalecał czytanie sumeryjskiego "Gilgamesza" w oryginale.
pienczke
wysłane dnia: 10.11.2011 16:00
Nie mogę oderwać się od tej strony!
Zarejestrowany: 31.5.2004
z: lasów Nowego Pomorza
Wiadomości: 310
Re: prof. Labuda o migracjach
Problemem powszechnie znaym jest problem z dystrybucją. Dostęp do tego rodzaju periodyków jest taki, ze trzeba się jakos starać zeby je zdobyć. Dlatego pytam, o numer AC, zebym mógł sobie kupić w antykwariacie. Bo dostęp do naukowych bibliotek jest równie łatwy. I naparwdę cieszę sie za wskazówki, tylko tez szkoda że Kolega pozałował malgo choćby streszczenia. Wie kolga jak to brzmi, jak ktoś pzrystepuje do dyskusji i rozpoczyna" Nic nie wiecie poczytajcie sobie". To nie jest żadna rozmowa.

Także nie uchylam zadnych rabków tajemnicy tylko przeklejam informacje które nie wdaja mi sie niewiarygodne, a które są jakoś tam nowe (dla mnie) wydają mi sie ciekawe.

Nazwa Gdańsk "kanonicznie" ma pochodzić od hipotetcznej rzeczki Gdani, po której w zródłach ani śladu.A tejże rzeczki etymologia przecież jest rónie nijasna. Tym samym kanoniczna etymologia nazwy Gdańska jest powiedzmy taka sobie. Na gruncie współczesnej polszczyzny nazwa nie jest oczywista, dlatego każda nowa teoria która nie jest oczywiscie absurdalna jest uwagi godna.

Kto jak kto ale to właśnie Historycy zmienili zdanie i od lat 90tych energicznie zapzreczaja słowaińskiej obecności pzred VIw i obecność tutraj Gotów czynią pewnikiem. Skoro byli tutaj Goci, to szukanie gockich etymologii jest uzasadnione, podobnie jak uzasadnione jest szukanie etymologii bałtyjskich.

Jeżeli chodzi o Gociewie to cóż: faktem jest, że pierwszy zapis tej nazwy jest właśnie taki. twierdze tylko, że inne informacje mogą sugerować że nie jest to pomyłka. Jeżeli ktoś wykaze czarno na białym jakie jest znaczenie "Kociewia", nie będę się przecież kłócił.


----------------

CzDark
wysłane dnia: 11.11.2011 6:50
Nie mogę oderwać się od tej strony!
Zarejestrowany: 24.5.2004
z: Biebrznicczi Młin
Wiadomości: 1133
Re: prof. Labuda o migracëjach
Z tima gòcczima mionama Gdóńska, Gdinie ë Kòczewiô jô bëm òpasował; proc temù je téż to jëż szlachùjące za nyma pòzwë są w Czesce, Chòrwacce ë Słowenijë.

Jô bëm chcôł równak do Labùdowi knédżi warcëc. To co tam stoji jidze doch przek temù co mô tuwò prof. Grabarczyk napisóné.


----------------
Zdrzë: Peccunia non olet (Piniądz nie smierdzy)

CzDark
wysłane dnia: 12.11.2011 7:32
Nie mogę oderwać się od tej strony!
Zarejestrowany: 24.5.2004
z: Biebrznicczi Młin
Wiadomości: 1133
Re: prof. Labuda o migracjach
Cytat:
Pożyczki słownikowe - owszem mogły nastąpić na wschodzie ( o ile teoria o błotach Prypeci jest prawdziwa) - Ale przeczą temu pożyczki nazw geograficznych zwłaszcza tych naszych pomorskich.


Gdyby na Pomorzu pozostało wiele Gotów to od nazw gockich na Pomorzu by się roiło. Tak jak we Francji i Niemczech roi się od nazw celtyckich.

Z drugiej strony gdyby żadni Goci nie pozostali na Pomorzu wówczas wogóle nie byłoby takich nazw, a przeczy temu książka Babika.

Moje osobiste zdanie jest takie, że na Pomorzu owszem zostało trochę Gotów, ale bardzo niewielu - powiedzmy że 5% pierwotnej populacji.


----------------
Zdrzë: Peccunia non olet (Piniądz nie smierdzy)

(1) 2 3 4 »
| Od najnowszych Poprzedni wątek | Następny wątek | Top

 
Wyróżnienia
Medal Stolema 2005   Open Directory Cool Site   Skra Ormuzdowa 2002