Polecam artykuł z dzisiejszej (31.03.2005 r.) "Rzeczpospolitej":

Serbołużyczanie wkraczają do polityki

Na terenie Łużyc powstała Serbska Partia Ludowa. Celem ugrupowania politycznego Serbołużyczan jest walka o respektowanie praw tej słowiańskiej mniejszości.

- Chodzi nam o zmuszenie niemieckich polityków do realizacji zapisów konstytucyjnych. Możemy to uczynić jedynie poprzez obecność w parlamentach landów oraz w lokalnych władzach - tłumaczy "Rz" Hannes Kell, szef nowej partii.

Nie wszystkim Serbołużyczanom podoba się ta inicjatywa. - Obawiamy się, że doprowadzi to do podziału naszego narodu i że rozpłyniemy się ostatecznie w niemieckim morzu - ostrzegają władze Domowiny, stowarzyszenia kulturalnego reprezentującego od prawie stu lat interesy mniejszości serbołużyckiej.

Hans Peter Petrick, wiceprzewodniczący tej organizacji, przypomina, że próba wejścia Serbołużyczan na niemiecką scenę polityczną już raz spaliła na panewce. Kandydaci Domowiny w wyborach do Landtagu Brandenburgii w 1990 r. otrzymali 0,1 proc. głosów.

- A był to czas ostrego odradzania się serbskiej tożsamości - mówi Petrick. Od tego czasu liczba Serbołużyczan zmalała. Przyczyną jest emigracja zarobkowa na zachód Niemiec. Nawet w gminach uważanych za tradycyjne miejsca zamieszkania Serbołużyczan, jak Chociebuż, ich udział w liczbie mieszkańców nie przekracza 10 proc.

Serbołużyczanie są jednym z najmniejszych narodów Europy. Od prawie półtora tysiąca lat zamieszkują pas ziemi znajdujący się po niemieckiej stronie dzisiejszej granicy z Czechami i Polską. Około 60 tys. Serbołużyczan ma status mniejszości narodowej, podobnie jak licząca mniej więcej tyle samo członków społeczność duńska w Szlezwiku-Holsztynie.

W przeciwieństwie do Serbołużyczan, mniejszość duńską reprezentuje ugrupowanie mające przedstawicieli w miejscowym parlamencie. Prawa Serbołużyczan do pielęgnowania odrębności kulturowej zapisano po zjednoczeniu Niemiec w konstytucjach Saksonii, gdzie mieszka ich ok. 40 tys., oraz Brandenburgii, gdzie żyje reszta.

- Nie możemy się porównywać do mniejszości duńskiej posiadającej wsparcie Danii - uważa Petrick. - Liczymy na rozwój struktur europejskich i wsparcie mniejszości narodowych ze strony Brukseli - dodaje.

Interesy Serbołużyczan leżą na sercu eurodeputowanemu Sylwestrowi Chruszczowi z LPR, który otworzył ostatnio biuro w niemieckim Budziszynie. Zostało ono jednak splądrowane. - Nie wiem, czy dokonano tego z motywów politycznych - mówi. Jest przekonany, że jego działalność przyczyni się do zwiększenia autonomii niemieckich Serbów.

Domagają się oni prawa do samodzielnego decydowania o dotyczących ich sprawach. Drażliwą kwestią jest funkcjonowanie szkół z językiem serbołużyckim. Półtora roku temu oburzenie wywołała likwidacja szkoły średniej w Chróścicach pod Budziszynem. Władze Saksonii twierdzą, że zgłosiło się za mało dzieci.
Piotr Jendroszczyk z Berlina

----------------
----------------------------------------------------------------
- Panie Marszałku, a jaki program tej partii?
- Najprostszy z możliwych. Bić kurwy i złodziei, mości hrabio.

(Józef Piłsudski do hr. Skarżyńskiego)

Cytat:

Od prawie półtora tysiąca lat zamieszkują pas ziemi
znajdujący się po niemieckiej stronie dzisiejszej
granicy z Czechami i Polską

Nie całkiem, bo ok 1/5 serbskiego terytorium po 1945 r. znalazło się w granicach Polski i tereny te zamieszkane były przez Serbo-Łużyczan. Niestety, to co sie z nimi stało przypomina los Łemków i Słowińców i jest to jeszcze jedna czarna strona w historii Polski. Niewiele wiem na temat wypędzenia Serbołużyczan z Polski po 1945 r., szukam informacji, lecz że fakt taki miał miejsce jestem pewien, ponieważ potwierdzają to sami Serbołużyczanie (oczywiście w nieoficjalnych rozmowach). Jak dotąd jedyną informację na ten temat znalazłem na stronie www.gosciniec.pttk.pl i wyglada ona tak:

W VII w. mieli już swoją państwowość, którą utracili na rzecz napierających Niemców. W tym okresie sięgali na wschód do górnej Kwisy, dolnego Bobru i Odry. Za czasów Bolesława Chrobrego Łużyce należały wraz z Miśnią do państwa polskiego. Przez kilka wieków zmienne były ich losy. Tereny te należały kolejno do książąt świdnickich, królów czeskich, elektorów saskich, Saksonii, Prus, Rzeszy Niemieckiej. Po roku 1945 opuścili - nie z własnej woli - tereny położone na prawym brzegu Nysy Łużyckiej.

Cytat:


To je prôwda, przënômni prof. Wicherkiewicz pisôł czedës ò 3 wioskach, chtërnëch mieszkańcowie òstelë wënëkóny ju w 1950-tëch latach.

To béł tzw. 'powrót do macierzy' abò wëzwolenié tich zemiów òd jich mieszkańców.

Masz na myśli Dr. Tomasza Wicherkiewicza, znanego socjolingwistę?

Cytat:

Jo.

Można o tym poczytać
tutaj.
Artykuł (po ang.) może być dość szokujący dla niektórych.
Szczególnie drastyczne jest to co robiono z Mazurami.

Z tego artykułu:
Cytat:
Artykuł jest publikowany w japońskim serwisie slawistycznym. Czytelnikom niezorientowanym w polskich realiach, przy ogólnoświatowym wyczuleniu na antysemityzm, ten tekst da obraz polskiego Kościoła rzymskokatolickiego niszczącego, wspólnie z komunistami, prawa mniejszości etnicznych i wyznaniowych, do tego epatującego antysemityzmem. Oczywiście fakty przytoczone w artykule miały miejsce i Polacy katolicy niejednej rzeczy powinni się wstydzić, ale bez osadzenia tych faktów w ogólnych realiach społecznych czytelnik otrzyma zafałszowany obraz sytuacji. Zagraniczny czytelnik artykułu pewnie nie będzie wiedział o staliniźmie, o rzeziach wołyńskich, o ludzkiej pamięci o zbrodniach niemieckich, o historii sporu o Zaolzie, o niuansach polskich i litewskich roszzceń do Wileńszcyzny (Piłsudski: ja jestem Litwinem i im Wilna nie oddam) i o wielu, wielu innych rzeczach.

A poznańską synagogę, z tego co wiem, przerobili na basen Niemcy, nie Polacy.

Witam

Cytat:
Nie wiem na ile to wiarygodne źródło, ale serwis http://www.izrael.badacz.org/
na stronie:
http://www.izrael.badacz.org/zydzi_w_polsce/katalog_synagogi_wielkopol_poznan.html
podaje:
Cytat:
---
Co do tej publikacji, to nie da się przecież bez uproszczeń zwięźle opisać czegokolwiek. Pewne wymogi stawia się czytelnikom (tu konkretnie slawistycznego serwisu), wychodząc z założenia, że zainteresowani tematem, posiadają podstawową wiedzę. W innym wypadku nie będzie możliwe wypowiadanie się na dowolny temat - każda publikacja stanie się kilkusetstronicową książką.

Pozdrawiam

Marek

----------------
Ò mòwa starków nad twój zwãk
nick lepszégò nicht ni mô!
Jô lubiã ce, móm ò ce lãk,
ce stracëc strach mie zjimô.

Jan Trepczik