Osobiście jestem zdania, ze w historycznym zapisie "Pieleszkowice", dwudźwięk "ie" jest zapisem ze słuchu dyftongu "ò"

----------------
Zdrzë: Peccunia non olet (Piniądz nie smierdzy)

Na ny mapie to nawet nié dô wszëtczich òtprësczich mionów. Tã winno téż bëc przënômni:

Brusë, Asmùs, Dżełdón, Wiôldżi Pòmysk, Môłi Pòmysk, Òruniô

----------------
Zdrzë: Peccunia non olet (Piniądz nie smierdzy)

Ja tylko w nawiązaniu do tej mapki zwracam uwagę, że niektóre nazwy z pruskimi konotacjami mają dobrze rozpoznaną historię z okresu krzyżackiego! I tak np. tczewskie wzgórze Zamayte (na mapce Samaitegarbis), które językoznawcy przez długi czas traktowali jako koronny dowód pruskiego osadnictwa na lewym brzegu Wisły, nazwę swoją wzięło od jak najbardziej pruskich, ale jeńców wojennych osadzonych przez Krzyżaków w XIV wieku! Co mediewiści w drugiej połowie zeszłego stulecia koronnie wykazali. Nie mam pod ręką notatek z wykładów prof. Długokęckiego, ale pamiętam, że podawał również kilka innych podobnych przykładów. I ubolewał, że językoznawcy choćby w serii "toponimii" często ograniczali się do starej literatury nie konsultując swoich opinii z kolegami z Instytutu Historii UG piętro niżej.

Notabene b. ciekawa polemika schodząca na te tematy w odniesieniu do lokalizacji i pochodzenia nazw Gdańska toczyła się nie dawno na łamach Act Cassubiana pomiędzy profesorami Trederem i Śliwińskim.

"sulenkintas" znaczy chyba tyle co "spolszczenie"

----------------
Zdrzë: Peccunia non olet (Piniądz nie smierdzy)

Faktycznie. Patrzyłem tam, ale nie wpadłem na to, że skróty i objaśnienia są zapisane nie obok siebie, tylko wykazami jeden pod drugim, dlatego szukałem potem rozwinięć skrótów w innych źródłach. Zatem, wg tej pracy, imię "Polesco" ma jakieś odniesienie pruskie i jest powiązane z imieniem "Pieleszek". a czym to powiązanie polega - wyjaśnienie zapewne tkwi w słowie "sulenkintas", którego tłumaczenia nie znalazłem. Mimo wszystko ciągle sensowniejszym mi się wydaje, że pierwotna jest słowiańska nazwa "pielesz", a nazwa Polaszkowice oraz owo pruskie "Polesco" są jej pochodnymi.
Powtarzam - to są moje amatorskie przypuszczenia, chętnie poznałbym zdanie specjalisty.

----------------
Stanisław Geppert

W ny mésterzczi robòce co jô móm cëtowóné "pr." je skrócënkã òd lëtewsczégò słowa "prusu", co je widzec jeżlë chcesz zdrzec na 75. starnã, a pòstãpno zdrzec na rozwiniãcé skrócënków na 76. starnie.


Jeżlë jidze ò stôłpsczi kréz:

Łabùń (Nitsch & Co. " Łebień") mòże bëc òd prësczégò "Labuuns" (zdrój.: Witold Iwicki "Toponimia byłego powiatu słupskiego").

----------------
Zdrzë: Peccunia non olet (Piniądz nie smierdzy)

Cytat:
Po polsku pewnie tak.
Po litewsku:
pr. - pradžia - początek
avd. - asmenvardis - nazwa osobowa.

Poproszę przykłady tych pruskich nazw w Słupskiem.

----------------
Stanisław Geppert

W przytoczonych materiałach nie widzę żadnej sugestii o pruskim pochodzeniu nazwy


"Priesagos -owice vedinys isz avd. Pieleszek. Tai sulenkintas pr. avd. Polesco."

pr. = staroprësczi

Staroprësczé miona sedlëszczów to mòże nalezc nawet we stôłpsczim pòwiôce.

----------------
Zdrzë: Peccunia non olet (Piniądz nie smierdzy)

W przytoczonych materiałach nie widzę żadnej sugestii o pruskim pochodzeniu nazwy (w szczególności, skąd w XIV w. miałby być pruski właściciel dóbr pod Kościerzyną?). Natomiast znajduję tam nazwę osobową "Pieleszek" i, idąc tym tropem, w "Nazwach miast Pomorza Gdańskiego" mam Pieleszewo (dziś dzielnicę Redy), której nazwa została wywiedziona od nazwy osobowej "Pielesz", która z kolei ma pochodzić od rzeczownika "pielesz" 'kryjówka, legowisko'.

Krótko mówiąc
pielesz -> Pielesz -> Pieleszkowice -> Polaszki
sprawia rozsądne wrażenie.

----------------
Stanisław Geppert