Tak być może było, choć według mnie idealność takiego rozwiązania jest tylko pozorna (zwłaszcza w oczach członków ZKP - bo być może była to zagrywka pod kolegów z PO).

Bo wobec Zrzeszenia, senator tak czy inaczej się skompromitował, obiecując gruszki na wierzbie, jednocześnie przez ukrywanie podjętej wcześniej decyzji, zostawił swoich stronników na lodzie i jedynie osobista odwaga Teresy Hoppe dała im możliwość zamanifestowania w ostatniej chwili innego pomysłu na ZKP niż ten Grzędzickiego.

Tak czy inaczej, ile razy w przyszłości senator znów gdzieś zechce w Zrzeszeniu na "decyzyjne" stanowisko wystartować, będzie musiał wykonać najpierw ogromną pracę przekonania, że tym razem robi to na poważnie...

Niestety przedstawiciele Gdańska już tradycyjnie robili dużo hałasu, choć przez brak kworum, to wyszło wręcz kabaretowo, bo protestowali przeciwko decyzjom Zjazdu, którego nie było (o czym im parę osób przypominało).

A, że się ze statutem udało, to istny cud, albo swoista skrucha delegatów, którzy mieli świadomość, że z szansy dłuższej dyskusji sami zrezygnowali.