Darek bez urazy, ale to jest na poziomie plotek kolportowanych w tamtych czasach przez wiadomą służbę tropiąca wrogów ludu. Jak rozumiem ci z UW byli abstynentami, a ci uniwersytetów krakowskiego i z lwowskiego, to pijacy?

Durnych plotek podsyconych zawodową zawiścią z tamtego czasu jest mnóstwo. A znaczna ich cześć (właśnie o pijaństwie przedwojennej inteligencji, o przedkładanie zawodowej pychy nad potrzeby ludu pracującego miast i wsi), to są bezpośrednie wymysły ówczesnej propagandy kolportowane via uczelniane organizacje partyjne rozpowszechnione w środowisku uniwersyteckim!

Naprawdę ciut krytycyzmu, ze względu na okres w jakim to wszystko się działo. Ty myślisz, że ktoś za komuny mógł sobie ot tak opublikować we wspomnieniach, że jakiś profesor w czasie pracy pił wódkę? A znamy takie wspomnienia, w których cenzoro-redaktor dopisywał całe akapity o niemoralnym prowadzeniu się, czy totalnym braku uzdolnień naukowca, który np. podpisał jakiś list protestacyjny w 1968 roku…

Nie mówiąc już o ówczesnej obsesji antyniemieckiej, która powodowała, że zwalczano wszelkie przejawy dziedzictwa języka niemieckiego. I na to nasza Komisja nie miała najmniejszego wpływu - takie po prostu były realia.

Komisja na pewno popełniła szereg błędów, a i płacono swoisty trybut ówczesnym władzom (choć większość nazw ku czci Bieruta, to zazwyczaj inicjatywa lokalnych władz). Ale robienie z tego jakiegoś paranoicznego fundamentu na podstawie którego chcesz oceniać WSZYSTKIE działania Kazimierza Nitscha (czy generalnie językoznawców) jest całkowicie bez sensu.

Tym bardziej, że wszystko wrzucasz do innego gara. Stalingród to decyzja najwyższych władz PRL z 1953 roku z którymi rzeczona Komisja nie miała nic wspólnego. Szereg miejscowości otrzymało nazwy odbiegające od rekonstruowanych „oryginalnych” form z całkowicie różnych powodów.

Ot, nierzadko sami mieszkańcy domagali się takiej, a nie innej formy, są nawet przypadki, gdy Komisja się przy czymś upierała, to uzyskując poparcie instancji partyjnych wymuszali zmiany tych przyjętych pierwotnie przez nią (przypomnę nazwy miejscowości nadaje w Polsce, wtedy i dziś administracja rządowa, a nie jakakolwiek komisja językoznawców, która składa jedynie propozycje).

No i nie zapomnij, że gros tych nazw narodziło się jeszcze w trudnym okresie 1945-1946 roku, gdy w zniszczonym kraju, brakowało nie tylko wielu specjalistów, ale czasem nie miano dostępu do szeregu źródeł czy opracowań. Stąd językoznawcy popełniali czasem proste błędy, gdy próbowano rekonstruować jedynie na podstawie urzędowej nazwy niemieckiej (ot mamy tu choćby przykład Lignicy, w której przypadku po jakimś czasie się zreflektowano i zmieniono na Legnicę).

To był skomplikowany i ogromny proces logistyczny, a i sami członkowie komisji nie ukrywali swoich ówczesnych błędów. Piętnujmy więc owe błędy i przeinaczenia, ale w skali całego przedsięwzięcia to jednak można je uznać za wyjątki, a nie regułę!

Zaś co do Siedlic to właśnie dlatego napisałem, że całkowicie nie wiem o co ci chodzi, bo nie ma najmniejszego znaczenia jaką formę nazwy ta osada ma dzisiaj! Za pierwszym razem się może nie do końca precyzyjnie wyraziłem (trudno referować w jednym zdaniu kilkuakapitowy wywód z naukowego artykułu).

Śilwiński pisze jedynie, w ślad za językoznawcami, że rzeka Siedlica alias (dziś) Potok Siedlecki to nazwa wtórna pochodząca od nazwy osady leżącej nad nim – dzisiejszych Siedlec. Czy ta pierwotna nazwa były to Szydlice, Siedlec (tą nazwę przytacza sam autor), czy jeszcze jakiś inny wariant – nie ma to większego znaczenia, dla kluczowego dla Śliwińskiego faktu, że dała ona nazwę naszemu potokowi. Ergo, daje to możliwość postawienia hipotezy, że przed powstaniem tej osady, nazwa rzeczki była inna, np. Gdania.

Tyle w tym temacie.