Cytat:

„Pamiętam informację że trudność w rozumieniu mowy kaszubskiej powoduje dużo spółgłosek”

Chòc samòzwãków w kaszëbsczim jãzëkù je dosc tëlé wiãcy jak w pòlsczim (wiãcy ò tim pisôł Wòjk – pòzdrówczi Wòjkù), jem dbë, że to przeswiôdczenié ò cwiardoscë kaszëbsczégò mô swòjé zdrzódło w tim, że w kaszëbsczim nima pôru miãtczich spółzwãków, jaczé są w pòlsczim – „ś”, „ć”, „ź”, „dź”. Le nick nie je doch prosté… bò z drëdżi starnë czasã kaszëbizna w miãtkòscë pòszła dali jak pòlaszëzna ë tak tej np. pòlsczé le zmiãkczoné „k” w kaszëbsczim przeszło w miãtczé „cz” – przërównôj pòl. „kiedy” z kasz. „czedë” (półfòneticzny zapisënk – „cziede”).

Co do Twòjégò, Leszkù, hasła. Wiele prôwde je w tim, co Staszk pisze. Dejade mómë téż (chòc mòże to nowisłów) taczé snôżé słowa (ë bez perojatiwnégò wëzwãkù), jak „czarzbónka” (pòl. czarodziejka)…

A Twòje hasło bë mùszôł przëdôlmaczëc:

„Kartuzë – zaczarzoné Kaszëbë”

A mòże bë sã wëzbëc perojatiwnégò wëzwãkù „zaczarzony” bez cos taczégò:

„Kartuzë – zaczarzoné w snôżocë” (Kartuzy – zaczarowane w pięknie)?


pòzdrówczi