Tak, Staszku, wiele jest racji w tym, co piszesz. Znam różnicę między utworem literackim, a pracą naukową i widzę, co chcesz udowodnić. Ja jednak chcę pokazać, iż ten właśnie przypadek jest ewenementem. Mówimy bowiem o naukowcu, który napisał kilka utworów literackich, będących niczym innym, jak dokumentami naukowymi z domieszką akcji, któraż to akcja jest właściwie tłem do owego naukowego dokumentu.
Przypadek Sychty jest na tyle specyficzny, iż wymyka się podziałowi „utwór literacki” – „praca naukowa”.

Tak, to prawda, Sychta cytuje w SGK swoje utwory. Można zapytać, dlaczego powołał się na swe utwory, a nie bezpośrednio na źródła, na których utwory zostały stworzone?
Hmm, jak wiadomo twórczość sceniczna Sychty przypada głównie na lata przedwojenne (np. „We Gwiôzdkã” – wystawiona w 1930, rzecz ta następnie poszerzona i wydana jako „Gwiôzdka ze Gduńska” w 1988 r., jest więc już „Gwiozdka ze Gduńska” „produktem” wtórnym; "Hanka sã żeni" – 1937; "Dzéwczã i miedza" - 1938; ).
Jak wiadomo, z mieszkania w Kocborowie, do którego wtargnęli esesmani Anna Sychta zdołała uratować ok. 1/3 notatek młodego kapelana. Tylko 1/3! Może więc tu jest odpowiedź? Skoro ok. 66% jego notatek sprzed wojny zginęła to Sychta, w trakcie przygotowywania do druku SGK, z braku źródeł, a zdając sobie sprawę z wartości merytorycznej swoich dramatów, pozwolił sobie cytować „Hankę…” i inne utwory, aby dane słowo czy dany zwrot zaprezentować cytatem? Wiem, że są to tylko przypuszczenia, ale jednak bardzo prawdopodobne, nieprawdaż?