Òdp³ën±³ na drëd¿i str±d nasz òjc ùkòchóny,
ale òstawi³ testameñt cerpienim pisóny –
wzéwô nas do dôwaniô drëd¿imù mi³ote,
chtërna greñców nie znaje i je cedrã cnotë.
Trzimô³ mòcno w swòjich rãkach swiãti prôwdë czier,
bò w ¿ôd¿el semieniô dmùchô³ Bòsczigò Dëcha mir.
Naùczô³, jak prze¿ëc bëlno zemsczi réze czas
¿ebë groznô flaba ³gôrstwa nie pò³knã³a nas.
Pò ¿ëcowi réze na zbô³dowónym mòrzu,
procem wiatróm niezgarë, szëdergawicóm gòrzu
przërzëszi³ swój òkrãt w hôwindze tak bezpieczny,
dze Król Mòrzów gò achtn±³ na wiéczerzy wieczny.
(Gdiniô, 2 ³¿ëkwiata 2005 A.D.)
Òjcu Swiãtimù, Janowi Paw³owi Wiôld¿imù –
w dniu Jegò przeñdzeniô na niebny môl
i z pòdzãk± za jeden pamiãtny dzéñ…
br. Zbigórz Joskòwsczi OFMConv.
|
