Mimo, iż skala przedsięwzięć i możliwe zyski/straty są wielokrotnie większe analogia do dotychczasowej działalności górniczej (kopalnie żwiru) jest aż nadto oczywista. O zniszczonych drogach, jeziorach których poziom nieoczekiwanie obniżył się o metry (jak choćby w okolicach podkościerskich Rybaków czy Borzyszków) pisać chyba nie trzeba. Jak na fb napisał Adam H. warto także spojrzeć na Łużyce, które o tyle skorzystały na rozwoju górnictwa węgla brunatnego, iż dziś z powodzeniem mogą robić za "księżyc". Próbowałem bezskutecznie znaleźć informacje ile wsi i osad przestało tam istnieć.

Państwo, mogące czerpać zysk z nawet rabunkowej eksploatacji dowolnych złóż nie zawaha się przed dewastacją mniejszego czy większego obszaru. Czymże w skali 36-milionowego kraju będzie grupka 2, 5 czy 10 tysięcy poszkodowanych i protestujących chłopków i domkowiczów? Zresztą, gdyby zaszła nawet taka potrzeba, to przecież można byłoby skłonić co bardziej aktywnych do przeniesienia się gdzieś tam pod Koszalin czy Świdwin, gdzie ziemi po pegeerach wciąż jest w bród. Gdy była taka potrzeba, to w końcu lat 70. przeniesiono całe Kartoszyno.

Mieszanie pojęć technicznych przez ekologów (o czym pisali już inni komentatorzy) to jedno. Jednak dyskutując o łupkach powinniśmy mieć przede wszystkim na względzie wszelkie potencjalne zagrożenia. A tych jest w mojej ocenie aż nadto.