Pani Swiónowskô Królewò ³±k i jezór Nak³ôdóm Tobie kòrunã mòdlëtwë Zdrzë jak z mòjégò serca òd¿in gwiôzd wëpôdô ¯elë Të jes dlô mie jak matka To kòlibiónkã wës³ëchôj ò mòjich pragnieniach ¯elë të jes drëchã Wëcygnij do mie rãce I pòdnies z kòlón Wëcygnij z milczeniégò To prôwda ¿e Niebò pòdôwô mie rãkã lëpiñca I skòczk z anio³ã mùzykùje na z³otëch nitkach hëce Ja¿ wiater ùklãk³ pòd kaplëc± céni Jednak Òkò Bòga Òdmikô so co chwilã I mie sã tedë zdôwô ¯e Òn chce rzec: Cëszi, cëszi Twój ptôch serca niech tak chùtkò nie lecy Przez zelon± ³±kã ¿ëcégò Niech twòje nod¿i tak chùtkò Nie jid± przez greñce snów Czédë biegaj± Dzëczé kònie nocë
Ò Pani Swiónowskô Królewò zesek³ëch trôw I mòdrôków w zbò¿u Wezdrzë na mie Të jedna mò¿esz mie zrozmiôc I wiész jak wiele jesz móm Do wëmòdleniô
Modlëtwa
Swiónowskô Pani Ta modlëtwa ùk³ôdô sã jak malënë w kòszikù lëpiñca Jak zbò¿é w stodo³ach pò ¿niwach
Ta mòdlëtwa kradnie Bògù wid Twòjich òczu i wiérztë dozdrzela³é Jak krëszczi w séwnikù Jak jabka wëpad³é z raju Jak kawel zaklãti w kamieniu
Pani Swiónowskô Do Cebie mòdla sã jarzëbina ò pògòdã Przë wësoczim wô³tôrzu jeseni I malëj± òbrôz nieba cemnyma skrzid³ama cziwùtków Lëdze gôdaj± ¯e tedë spôdô kam z serca