Zamiast wystawiać się do bicia, proszę sprawdzić, jak długo funkcjonowało biskupstwo założone przez Chrobrego w 1000 r. w Kołobrzegu, kiedy odbyły się misje Ottona z Bambergu oraz do kiedy funkcjonowała świątynia Świętowita na Arkonie.

----------------
Stanisław Geppert

Cytat:


Nie jest to pewne ale jest to hipoteza. O znaczeniu imienia własnego "Borko" jako "wilk" wspomina profesor Edward Rymar tutaj:

http://free.art.pl/labuz/archiwlabuz/048labuz.html


Być może teoria Borka-Wilka jako synonimów wzięła się wlasnie od zbitki imienia protoplasty Borków i ich naziwska rodowego lub od herbu. Niektórzy jednak twierdzą, że herb pierwotnie przedstawiał lisy... Inna teoria jest taka, że jest to zniemczona wersja imienia/nazwiska "Borek":

http://www.szemud.pl/pol/FCKeditor/UserFiles/File/lesok/2005-09/strony%2013-16.pdf


P.S.

Lutycy, Wieleci, Weltaba itd. nie nazywali sie "Wilkami". W niemieckich źródłach istnieje zapis "Wiltzen" co niektórzy (za Naruszewiczem chyba) tlumaczyli na "Wilki" zupełnie dowolnie i raczej błędnie.

Oczywiście, ze nie :). Moim zdaniem byli typowymi ludźmi władzy - uprawiali politykę przetrwania i ulegali modzie. Ileżeż w Polsce dziś Isaur, Oskarów itd,. ;)
A co do uwagi odnośnie imion odzwierzęcych, to rzeczywiście ciekawostka, Wilkomir, Wilczan.
Borko to byłoby chyba właśnie zastępcze ;) Na zasadzie kilka określeń tego samego zwierzaka, tak jak było kilka na niedźwiedzia.
(Wilko - no i wiemy kto założył Wilkowyje ;))

Pani Magdaleno, z drugiej strony w XVI wieku innemu z Borków dziano imię Matzke, więc Mackò / Maćko ;) Myślę, że nie wszyscy z nich zapomnieli o tym, kim są... a jak już to dużo później :)

Nazwisko rodowe tej rodziny należy łączyć z protoplastą rodu, którym był Borko I, ojciec Przybysława. Wpadłem na pomysł, że jeżeli słowa Stojgniewa są prawdziwe, to byłoby to jedno z niewielu słowiańskich imion stworzonych od zwierząt (są Wilkomir i Wilczan), a Borko, czy dzisiaj Bòrkò, to byłby taki "Wilko, Wilczko".

Pòzdrówk!

Nie, nie - słowiańszczyzna różniła się od germańszyzny zasadniczo tym, że Słowianie przestrzegali pewnych zasad, które były dla nich święte:
1) nie nadawali imion związanych z imionami bogów, których wyznawali,
2) nie wypowiadali imion swoich bogów nadaremno,
3) nie wypowiadali imion pewnych zwierząt: przede wszystkim wilka (nie wywołuj wilka z lasu, o wilku mowa, a wilk tuż...) i niedźwiedzia. Jeśli chodzi o wilka, to rzeczywiście znamy prawidłową jego nazwę (w sanskrycie vrk), jeśli chodzi o niedźwiedzia, nie ma pewności, czy to nazwa pierwotna czy zastępcza. Właśnie zastępczych nazw używano na co dzień.
Dlatego znany na Pomorzy Trzygław, to najprawdopodobniej nazwa zastępcza, określająca boga o imieniu Weles/Wołos.
Lucice prawdopodobnie pochodzą od wilka: srogi, dziki itd.
Wilki w herbie Borków są ściśle związane z mitologią i Trzygławem, podobnie jak inne wyobrażenia herbowe na tych ziemiach.
Borkowie, to bardzo stary ród pomorski, który przejął wyobrażenia opiekunów plemienia na swoją tarczę i na godło.


Jest taki herb jak GRYZIMA, inne jego nazwy to: Borek, Bork, Lupus, Wilk. To daje trochę do myślenia - poza słownikami ;)

U Ramułta jest tylko "bórk" 'mały bór, borek'.
U Sychty to tylko nazwa miejscowa (wieś Borek, nazwy pustkowi).
Nie ma tam niczego odnoszącego się do "wilka".

Słownik etymologiczny Bańkowskiego podaje "bór" 'las iglasty' od XIII w., w st. maz. 'część lasu sosnowego jako odrębna jednostka gospodarki bartniczej'

Tylko zgaduję, ale etymologii nazwiska Bork szukałbym w leśnictwie, może bartnictwie. A ws. wilków w herbie, zastanawiałbym się nad jakąś rodową legendą analogiczną do tej objaśniającej pochodzenie świńskich łbów w herbie gdańskich Ferberów.

I w słowiańszyczyźnie, i w germańszczyźnie, wilk to wilk. Nie słyszałem o żadnym borku.

----------------
Stanisław Geppert

Jeśli się mylę, to możecie zlać na kwaśne jabłko - chyba jako jedni z pierwszych przyjęli chrześcijaństwo, tuż za rogiem rodzimego grodu biskupstwo, tytuł książęcy całego Pomorza i władanie potem kilkaset lat, wyprawy krzyżowe i jako jedni z nielicznych odrzucają rodzime symbole na rzecz symboliki chrześcijańskiej, a potem jeden z Gryfitów protegowany do zajęcia tronu polskiego.

Wikipedia podaje, że w średniowieczu Kościół przyjął gryfa za symbol Jezusa, ze względu na połączenie postaci lwa i orła, symbolizujących ziemską i niebieską naturę.

Jako że wykorzystywane w heraldyce lew i orzeł były zacnymi stworzeniami, rycerze chętnie przyjęli połączenie obu tych zwierząt. Do tego istniało przekonanie o wielkiej nienawiści pomiędzy gryfami a końmi, stąd gryf na tarczy miał płoszyć konia przeciwnika.

Opowieści o gryfie miały być znane w Europie praktycznie od początku średniowiecza (pierwsza opowieść dotyczyła św. Brendana z VI w.). Więc - to moje domniemanie - jeśli przyjęcie godła przez władców Pomorza wiązać z wyprawami krzyżowymi, to chyba w tym sensie, że wyprawy dawały sposobność do "wymiany kulturalnej" między rycerzami z całej Europy. Należy wyrazić uznanie dla władców peryferyjnego państewka, niezbyt dawno ochrzczonego, że na "giełdzie symboli" wybierali to, co najlepsze

----------------
Stanisław Geppert

:) Tak się składa, że moje obecne też :) Wilki na herbie Borków są bardzo proste do wyjaśnienia, przypomnij z jakiego plemienia pochodzili Borkowie?
Bardzo szybko jednak zapomnieli co znaczy Bork, skoro jeden z nich miał na imię Wolf ;)

Stojgniewie, skąd to tłumaczenie? Nie spotkałem się nigdy z "borkã" jako "wilkiem", jedynie "wôłk". Przeszukałem słownik Trepczyka i też nic nie znalazłem. Proszę o źródło!

To by wyjaśniało skąd dwa wilki w herbie Borków (tak się składa, że moje miasto było pod ich panowaniem).