Może jeszcze:
Richard Gabriel (3.09.1874 Ciekocino - 20.05.1960 Gryfia), uznany organista, kierował m.in chórami w Koszalinie (od 1921) i Szczecinie (od 1932 roku). Był także kompozytorem utworów organowych, fortepianowych, ballad, solówek, uwertur i pieśni chóralnych.

szpòrtówc Grubba'ów Jãdrzéj (Andrzej Grubba)

diplomata x. bp. Jón Flaszbinder-Dantiszk (Joannes Flaschbinder Dantiscus)

"kòmiksopisôrz" Christa'ów Jón (Janusz Christa)

chemik Taszner'ów Jemil (Emil Taszner)

chemik Ruf'ów Òto (Otto Ruff)

chemik Jón von Wartenberg (Hans von Wartenberg)

chemik Klem'ów Wëlem (Wilhelm Klemm)

chemik Rodziewicz Wôłdzmiérz (Włodzimierz Rodziewicz)

----------------
Zdrzë: Peccunia non olet (Piniądz nie smierdzy)

Jesz mòże jaczis szpòrtówcowie:
Kazmiérz Deyna
Emanuel Lasker

Mùzikańcë:


Grzegorz Ciechowski

----------------
Zdrzë: Peccunia non olet (Piniądz nie smierdzy)

a może by tak poszukać kaszubskich wybitnych ludzi a nie tam germanów , nie ma takich ludzi na Kaszubach ? nie jesteśmy Niemcami ; my rodowici kaszubi tych ziem to nasza ojczyzna z dziada pradziada

Wiem, że można byłoby bez wiekszego problemu z owych pomorskich wojskowych sformować co najmniej kompanię, jeśli nawet nie baon.
Prawdziwych rarytasów jest tu na pęczki - choćby oficerowie z rodziny Lettow-Vorbeck, których gniazdem była ziemia miastecka a później dzierżyli dobra w okolicach Nowogardu (np. Paul von Lettow-Vorbeck, dowódcę niemieckich oddziałów w Afryce Wschodniej). Tak, ale wówczas podważymy dorobek naukowy i idee jakie przez lata przyświecały prof. Szultce...
Bezpieczniej będzie rozejrzeć się za badaczami i naukowcami.
Moi faworyci to:
Rudolf Virchow - wybitny patolog i antropolog, który cenił i podkreślał swoje pomorskie pochodzenie
Johann Gottfried Kosegarten - językoznawca i badacz Pomorza
Max Perlbach - historyk i bibliotekarz, znakomity badacz średniowiecznej historii
oraz
David Ruhnken - filolog klasyczny pochodzący z podsłupskiego Bydlina.

By nie było zbyt niemiecko proponuję jeszcze :
Antoniego Ignacego Kowalkowskiego - księdza, autora licznych piosenek religijnych (najbardziej znane to "Kiedyś o Jezu chodził po świecie" i "Pan Jezus już się zbliża")
Jana Nepomucena Marwitza - biskupa chełmińskiego, którego opiece zawdzięczamy rozwój pelplińskiej ośrodka naukowego i rozwój polskiego piśmiennictwa w ówczesnej diecezji chełmińskiej/>

Pomorze wydalo wielu utalentowanych pruskich ministrów wojny. Dwóch rodowitych Gdanszczan: Walthera Bronsarta von Schellendorff oraz Paula Bronsarta von Schellendorff.

Takze Albrechta von Roon i Georga von Kameke z Pomorza Zachodniego, oraz (prawdziwy rarytas!), rodowitego Pomorzanina: Edwarda von Bonin ze Slupska

----------------
Niemce ledze, Niemce ledze, a Poelósze bedło,
Jak se bedło rozjuchalo, Wsztkich Niemców poeł....

Dobry żart, ale ubicie Przemysła II to chyba nie powód do dumy? Równie dobrze moglibyśmy tu dorzucić Eryka von dem Bacha (Zelewskiego) i Eryka von Lewińskiego - Mansteina...

Proponuję dodać do panteonu Jakuba von Guentersberg, zwanego Jakubem Kaszubą.

T.

Na razie nie chciałbym dzielić kandydatów na kategorie. Może przyszłościowo to dobry pomysł, zresztą jakoś ów panteon trzeba będzie uporządkować.

Przy pisaniu dłuższych wiadomości (lub dłuższym pisaniu) system wylogowuje się i wówczas może zdarzyć się iż wpis zginie. Ja dla bezpieczeństwa (a często wpis zajmuje mi 15-20 minut) przed kliknięciem przycisku WYŚLIJ kopiuję sobie całą treść okienka (zwykłym ctrl V). Nawet jak mnie wyloguje to wystarczy później ponownie otworzyć okno wiadomości. Tak na marginesie - informacja o tym znajduje się bezpośrednio nad okienkiem


Wracając do naszego panteonu - ostatnio siedziałem nad biogramem Antoniego Abrahama do Bedekera Kaszubskiego (nad którym pracujemy w wydawnictwie). Postać ta jest niby powszechnie znana, ale odkryłem (co była dla mnie wielkim zaskoczeniem) wyjątkowy tragizm jego życia, który chyba był główną determinantą aktywności. Wiele przesłanek wskazuje, iż poprzez polityczna hiperaktywność Abraham kompensował sobie niewątpliwe niepowodzenia w życiu osobistym (bycie półsierotą, biedę rodzinnego domu, śmierć dziecka czy wreszcie niepowodzenia w biznesie). Swoistym chichotem historii był dla mnie fakt, iż jego własne dzieci wybrały niemieckość (synowie konsekwentnie deklarowali się jako Niemcy a córka po 1920 roku wolała mieszkać w gdańskiej Oliwie niż przenieść się do polskiej Gdyni) oraz fakt, iż Polska o którą tak sumiennie walczył przez lata stała się przyczyną rozgoryczenia ostatnich lat życia. Sądzę, żę Abrahama w naszym panteonie także nie powinno zabraknąć (choć jego poglądy polityczną są mi raczej obce).