Ópa chòwôl trusë. Miôl òn jednégò, chtërny bél blós do cyru. Wszëtczim gò pòkaziwôl, a sã nim bùsznil. Jednégò dnia przëjacha do niegò familëjô z Niemców. Bëlë òni na môlu dosc wczas, czedë ten jesz spôl. Niechcąc jegò bùdzëc, sadlë so na lawã pòd chëczą ë wzéralë na òbindã. Jednym razã jejich sczirz przëlecôl z ùlubionym trusã ópë w pëskù. Cëż terô zrobic? Ten doch bdze diachlowôl! Wzãlë òni grzebiéń, fejn trusa ùczesalë ë wsadzëlë do klôtczi.
Przë frisztëkù nick nie gôdalë, le kùkalë w strachù jeden na drëdżégò. Jednym razã ópa wstôl, ë rzekl:
– Në jo, nót je chòwã nafùtrowac – ë wëszedl.
– Terôzka to dô! – rodzëzna bëla czësto w strachù.
Za sztót ópa przëbiegl dodom ë wrzeszczi:
– Cud, to doch je cud! Jô niwczerô zakòpôl tegò mòjégò ùlubionégò trusa, a terô òn leżi jak żëwi w klôtce.
(pòwiôdôl mie nã gôdkã Michôl Pieper)

Szëmlatô białka (blondina) rôczi drëchów na swòje jimieninë i gôdô:
- Zaklepta na dwiérze nogą, bò zwónk mie nawalił.
- Czemù prawie nogą?
- Kò nie przińdzeta doch z lózyma rãkama...

- Të ju mie nie kòchôsz- wzdichô blondina, jadącë z knôpã motórã przez las
- Cëż të pleszczësz!!! Kò to je wiedzec, że ce kòchóm! Skądka ù cebie takô mësla!?
- Przodzy w ny chòjnie wiedno ce benzinë w bakù felało...

- Czë piersë są dlô białków przëstrojenim czë cãżôrã?
- Ani tim, ani tim. Czejbë òne bëłë przëstrojenim, tedë òna bë je nosa na wiérzkù- czejbë cãżôrã- tej na pùklu...

Przeczëtóné

Slepi mëje pòd kranã riwkã a sã smieje.
– Taczich glëpòt jô ni miôl jesz w żëcym czëtóné!

Czemù blondinie ni mòżna gadac na ùchò?
Bò ji pòmion głowã rozerwie.

Przëchôdë knôp ze szkòlë ë gôdô do nënczi:
– Wiész të co, mëma, na szkólnô nie je tak mądrô, jak të mie gôda.
– Cëż të knôpie za glëpòtë pleszczesz?
– Në bò òna sã nas dërch wcyg ó cos pitô.

Czemù blondinë jedzą zemiã?
Bò gruńt to zdrowié.

Szedl chlop ò cemnicą przez las. Nad nim lecôl jegò aniół, chtërny dostôl nôkôz z górë, żebë gò bronic przed wszëtczim zlim.
– Òpasëj kòrzéń! Òpasëj plëta! – co sztërk mù gôdôl do ùcha.
Chlopòwi zaczãlo to mierzëc. Òczë miôl jesz dobré, ë widzôl wszëtczé zawadë na swòji drodze. W jednym sztóce chwacël anióła za szkrzidla wstrząsl nim a znerwòwóny rzekl:
– Terô jo! Terô të mie gôdôsz “òpasëj kòrzéń, òpasëj plëta”, a gdzesz të bél czedë jô sã żenil!

Dlôcze blondina złóma sobie szpéra przë grabienim lestów?
Bò zleca z drzéwiëcã...