Ja tylko w nawiązaniu do tej mapki zwracam uwagę, że niektóre nazwy z pruskimi konotacjami mają dobrze rozpoznaną historię z okresu krzyżackiego! I tak np. tczewskie wzgórze Zamayte (na mapce Samaitegarbis), które językoznawcy przez długi czas traktowali jako koronny dowód pruskiego osadnictwa na lewym brzegu Wisły, nazwę swoją wzięło od jak najbardziej pruskich, ale jeńców wojennych osadzonych przez Krzyżaków w XIV wieku! Co mediewiści w drugiej połowie zeszłego stulecia koronnie wykazali. Nie mam pod ręką notatek z wykładów prof. Długokęckiego, ale pamiętam, że podawał również kilka innych podobnych przykładów. I ubolewał, że językoznawcy choćby w serii "toponimii" często ograniczali się do starej literatury nie konsultując swoich opinii z kolegami z Instytutu Historii UG piętro niżej.

Notabene b. ciekawa polemika schodząca na te tematy w odniesieniu do lokalizacji i pochodzenia nazw Gdańska toczyła się nie dawno na łamach Act Cassubiana pomiędzy profesorami Trederem i Śliwińskim.

Na ny mapie to nawet nié dô wszëtczich òtprësczich mionów. Tã winno téż bëc przënômni:

Brusë, Asmùs, Dżełdón, Wiôldżi Pòmysk, Môłi Pòmysk, Òruniô

----------------
Zdrzë: Peccunia non olet (Piniądz nie smierdzy)

Osobiście jestem zdania, ze w historycznym zapisie "Pieleszkowice", dwudźwięk "ie" jest zapisem ze słuchu dyftongu "ò"

----------------
Zdrzë: Peccunia non olet (Piniądz nie smierdzy)