No i co do tego "wspólnego domagania sie autonomii" przez mieszkańców województwa śląskiego, to pod sejmem na ostatniej manifestacji RAŚ nie tylko nie widziałem Częstochowian i górali beskidzkich z Małyszem i Pilchem na czele, ale nawet Zagłębiaków. Swoja drogą to już widzę tych ostatnich uczących sie obowiązkowej "gadki śląskiej" w szkołach i kibicującej w takowej Zagłębiu Sosnowiec na stadionie...

Zaś co do Śląska, to przypomnijcie mi, czasem nie jest tak, że po kilkunastu latach donkichotowatych walki o to, że członkostwo w organizacjach regionalnych powinno być tylko dla rodowitych Ślązaków oraz by zarejstrować naród śląski, śląscy działacze nagle odkryli, że Kaszubi wywalczyli cztery razy więcej i teraz na gwałt próbują nadrobić zaległości w sferze uznania ich mowy za język regionalny?

Ponieważ Kociewiacy mówią gwarą a nie jakimś odrębnym językiem, mowa ich uległa bardzo ciekawej ewolucji, tak, że dziś mowa o powstawaniu gwary "nowokociewskiej" o wiele bardziej zbliżonej do literackiej polszczyzny.

Ale sedno tej dyskusji to to, że zdecydowana większość osób, która jako pierwszą (poza narodową) podaje identyfikację pomorską, mieszka obecnie na południu Pomorza (powiaty świecki i północ bydgoskiego). Dlatego opowieści o tym jakoby tożsamości pomorskiej nie było

Mała podpowiedź, proponował bym sie skupić np. na jednym z najważniejszych wyróżników gwary kociewskiej - końcówce -eli w 3 osobie liczby mnogiej.

Czyli zgadzamy się co do tego, że w „starych pomorskich miastach” leżących poza Kaszubami i ich okolicach, mieszkać mogą ludzie, którzy mają pomorska tożsamość, która bynajmniej nie oznacza tożsamości kaszubskiej? W związku z tym mogą oni mieć znaczne opory w uznaniu, że taki język kaszubski, jest tak naprawdę językiem ogólnopomorskim i jako lokalni patrioci uznać go powinni za własny?

Wikipedią, ani językoznawcą nie jestem, ale dla przykładu może taka fraza (wersja miejska): „No i jak już byliśmy przyjechani i jak oni też przyjecheli, to żeśmy zaczęli przenosić te kamloty”.

To -eli, nie jest bynajmniej najbardziej spektakularną cechą gwary kociewskiej (na niektórych największe wrażenie zawsze robi niezrozumiałe dla innych słownictwo), ale to cecha, która według Kujota i Pobłockiego wyróżniać miała Kociewiaków od sąsiadów (cytowali przy tym opinie tychże sąsiadów, zwłaszcza z zachodu). No i jak słucham na ulicach cecha ta ma się całkiem nieźle.

Zaś co do dywagacji o gwarze kociewskiej to przepraszam, ale najpierw Uniwersytet Jagielloński, potem Polska Akademia Nauk, Wyższe Szkoły Pedagogiczne w Gdańsku i Bydgoszczy (późniejsze uniwersytety), wydały sporo pieniędzy by sfinansować szereg badań, by takie mądrości ludowe, jak Pańskie zweryfikować...

i przymusić do jego uczenia wszystkich Pomorzan

Pan nadrobi zaległości w podstawach językoznawstwa, a potem chętnie wyślę zaproszenia na jakieś spotkanie z profesor Marią Pająkowską-Kęsik, która chętnie opowiada jakim procesom i przekształceniom podlega obecnie gwara kociewska...