W swòjim „Słowniku gwar kaszubskich na tle kultury ludowej” ksądz Sëchta (niechtërny piszą Zëchta) i pòdôwô wiele słowów pòzebrónëch pò całich Kaszëbach, i òpisëje kaszëbsczi zwëczi. Òn bëł etnografã, tak tej gwësno mòże wierzëc, że òn wiérno òpisôł kaszëbsczi zwëczi tikający sã Zôpùstów.
„Zôpùstë (...) ‘ostatnie dni karnawału, począwszy od niedzieli do wtorku przed Środą Popielcową’. (...) Zwyczaje: W zôpùstë pieczą plińce ‘placki’. Dawniej nawet najuboższy chałupnik nie obywał się w zapusty bez mięsa, nie oszczędzając ostatniej kury w myśl przysłowia: W zôpùstë mùszi bëc miãso, bò chto w zôpùstë nie jé miãsa, tegò mëdżi òb lato zjedzą. Chłopi kaszubscy spędzają zapusty szczególnie na zabawach tanecznych, które miały niegdyś za cel wywołać urodzaj, szczególnie lnu i zboża. Musiały to być tańce bardzo zamaszyste, skoro przysłowie powiada: Zôpustni tuńc zdrowia kuńc.
Zapusty u rybaków mają charakter zawodowy. W poniedziałek i wtorek zapustny zbierają się poszczególne maszoperie u swojego szypra, aby pod jego okiem zeszyć niewód na łososie. po jego zeszyciu przytwierdzają go do sufitu i się na nim huśtają. Magiczne huśtanie, podobnie jak tańce, mają sprowadzić pomyślny połów łososi. (...) Ponadto w zôpùstë obchodziły dawniej wieś kaszubską maszkary, szczególnie koń, bocian porywający dziobem placki ze spiżarni, niedźwiedź oraz kozioł. (...) Wierzenie: W zapusty nie wolno szyć, ponieważ chòwa mògła bë zakùlawiec”.
Ù waji, w chëczach, wsach i miastach, lëdze mają jesz starã ò dôwné tradicje? A mòże chtos znaje jaczis nowòmódny dôwny zwëczi?