Publikując informację o Dyktandzie Kaszubskim palce zawisły mi nad klawiaturą, gdy trafiłem na słowo "ùczãstnicë" 'biorący udział (w dyktandzie)'. Otóż to ã, mimo że słyszalne w ustach niejednego Kaszuby, wydaje mi się absolutnie błędne.

Zacznijmy od tego, że to kaszubskie słowo jest zapożyczeniem polskim, wziętym na użytek języka oficjalnego; w "żywej" kaszubszczyźnie nie ma formuł w rodzaju "w zebraniu udział wzięło wielu uczestników...", ich kaszubskie wersje zostaly stworzone sztucznie.

Polski "uczestnik" pochodzi od słowa "cześć". Uczestnik to ktoś "uczestniony" czyli "uczczony" - np. przez fakt zaprosznia na spotkanie z innymi, równie czcigodnymi osobami.

Podobną formę ma słowo "częstować", ale ono pochodzi od "części" i pierwotnie oznaczało 'wspólbiesiadować, mając swój udział w uczcie składkowej'. Z pomieszania "czestować" i pierwotnego "częstować" (odpowiednio od "czci" i "części") powstało wtórne znaczenie znaczenie "częstować" 'okazywać cześć przez zaproszenie do jedzenia i picia' (a "uczta" to taka właśnie forma okazania czci).

Jest jeszcze jedno powiązanie: uczestnik to ktoś kto uczęszcza na coś (kurs itp.). Jednak "uczęszczanie" pochodzi od słowa "częsty" i dotyczy udziału w owym kursie, wykonywanego w sposób powtarzalny.

W swiązku z powyższym twierdzę, że polski "uczestnik" po kaszubsku powinien być poprawnie pisany jako "ùczestnik".

Istnieją inne propozycje nazwania uczestnika. Trepczyk podaje "bëtnik", "biwôcz". W kręgach działaczy kaszubskich można usłyszeć "przëtomnik", "przëstojnik".

----------------
Stanisław Geppert