Tak to sã ju czasã dzeje, że je jak je .

Robiã taczi jeden dolmaczënk ë móm jiwer z najima mionama pôru roscënów. Czarostwò to je taczé, że nawetka dzél z nych pòlsczich mionów je dlô mie wiôldżim „???” ë równo bë to mògła bëc roscëna jak ë miono jawajsczégò wùlkana. Ach, taczé żëcé!
Nie za baro nawetka wiém, gdze szëkac tich mionów, a téż, tak pò prôwdze, móm dostãp le do skrómnégò dzélu rozmajitëch zdrzódłów. Móm nôdzejã, że mie pòmòżeta. Sprawa je baro wôżnô.
A hewò ne roscënë:

- karagana
- jesion wyniosły (wiém, że „jesion” to pò naszémù „jasón”, le mòże nen ôrt jasóna mô jaczé fachòwé jinszé miono?)
- wiąz polny (wiera „wijąg”, le 100% zycher nie jem)
- zawilec gajowy
- pierwiosnek lekarski (nen ôrt ù Trepczika mô jaż trzë miona: „kùkówczé rãkawice”, „kòcy jãzëk”, „pierwùlce” – jaczé je nôlepszé, nôbarżi znóné ë sã przed jinszé wëbijô bë stac sã normą?)

Pòzdrówczi