Mëszlã, że to prawie tak mùszimë tã wiérztã bez òchëbków zapisac:
[Myślę, że to właśnie tak powinniśmy ten wiersz bez błędów zapisać:]

1. Kù kù kù kù, tak rozlégô sã wkół;
Kù kù kù kù, czó le knôpikù, czó.
Przëszedł zymk znôw rozredóny,
Kwiôtkama òbstrojił sã;
Zazeleniłë sã lasë,
W snôżi òblokłë sã zgło.

2. Kù kù kù kù, ju na jigrë czas wińc;
Kù kù kù kù, narwac krutkã, plesc wińc;
W lese bądze rozegracjô,
W ceni lubòtnych drzéwiãt;
Mdzemë tunilë na miónczi,
Jak czej karenkò krôsniãt.

3. Do òbôczeniô, do òbôczeniô na drëdżi rôz,
Na drëdżi rôz sã ùzdrzimë.
A terô òddzãkùwómë,
Do òbôczeniô na drëdżi rôz,
Wic do ùzdrzeniô na drëdżi rôz.

Głosowny zôpis nie je nôlżi robic pòlsczima lëterama, kò tam je czësto mni zwãczków. Téj më mùszimë mieć baczënk na czëtónié czile zwãków, jaczich sã pò pòlskù nie dô zapisac. Hewò òne są: ,,ó’’ je baro zamkłé ë dłudżé; ,,č’’, ,,š’’ i ,,ž’’ są czëtóné juwerno jakno za Tatrama – mitkò, le nié jak ,,ć’’, ,,ś’’, ,,ź’’; ,,ô’’ czëtómë cos midzë ,,e’’ i ,,y’’, le wnetk jak w mùzyce nisczé ,,do’’; ,,ë’’(e-szwa) czëtómë cos midzë ,,e’’ i ,,a’’, le baro krótkò (nierôz pò pòlskù tak sã wëmôwiô ,,E, ty tam !’’); ,,ã’’ czëtómë juwerno jak pò pòlskù ,,bransoleta, tramwaj’’ ë baro wësok nosowò, chòc nierôz na kùńcu słowa - wnetk jak krótczé ,,a’’; ,,ą’’ czëtómë jakno ,,ų’’(nosówka òd pòlsczégò ,,u’’); ,,y’’ nie je tak nisczé jak pòlsczé; a ,,i’’ nie je tak piszczącé, le barżi pòdchôdô pòd ,,j’’, ,,ji’’, ,,jy’’, ë nie zmitcziwô jaż tak baro pòprzédnégò zezwãkù; ,,rz’’ mùszi bëc cwiardé. Terô dopiérze më mòżemë ju ùłożëc ten głosowny zôpis; a wëzdrzałobë to cos takò:
[Fonetycznego zapisu nie da się tak łatwo stworzyć polskimi literami, bo tu jest o wiele mniej głosek. Musimy więc zwrócić uwagę na czytanie kilku dźwięków, jakich po polsku się nie da zapisać. Oto one: ,,ó’’ jest bardzo zamknięte oraz długie; ,,č’’, ,,š’’ i ,,ž’’ są czytane podobnie jak za Tatrami – miękko, lecz nie jak ,,ć’’, ,,ś’’, ,,ź’’; ,,ô’’ czytamy coś między ,,e’’ i ,,y’’, jednak prawie jak w muzyce niskie ,,do’’; ,,ë’’(e-szwa) czytamy jakoś między ,,e’’ i ,,a’’, lecz bardzo krótko (czasem po polsku tak się wymawia ,,E, ty tam !’’); ,,ã’’ czytamy podobnie jak po polsku ,,bransoleta, tramwaj’’ tudzież bardzo wysoko nosowo, choć często na końcu słowa - prawie jak krótkie ,,a’’; ,,ą’’ czytamy jak ,,ų’’(nosówka od polskiego ,,u’’); ,,y’’ nie jest tak niskie jak polskie; a ,,i’’ nie jest tak piszczące, lecz bardziej podchodzi pod ,,j’’, ,,ji’’, ,,jy’’, oraz nie zmiękcza aż tak bardzo poprzedzającego dźwięku; ,,rz’’ musi być twarde. Teraz dopiero możemy już ułożyć ten fonetyczny zapis; a wyglądałby to jakoś tak:]

1. Kły kły kły kły, tak rozlygy sã wkóół;
Kły kły kły kły, čóó le knôpykły, čóó.
Przëšed zymk znôł rozredóóny,
Kwjôtkama łebstrojił sa;
Zazelenjiłë sã lasë,
W snôžy oblokłë sã zgło.

2. Kły kły kły kły, jy na jigrë čas wyńc;
Kły kły kły kły, narwac krytkã, plesc wjińc;
W lese bųdze rozegracjô,
W cenji lybłetnych drzywjãt;
Mdzemë tynjilë na mjónčji,
Jak čej karenkłe krôsnjãt.

3. Do łebôčenjô, do łebôčenjô na drëdžji rôz,
Na drëdžji rôz sã łyzdrzymë.
A terô łeddzãkływóómë,
Do łebôčenjô na drëdžji rôz,
Wjic do łyzdrzenjô na drëdžji rôz.

Jô ni miôł czasu za dëtka, bë rëchli to tuwò wstawiac, téj to tak leżało wnetk òd pòczątkù szkòłowégò rokù w pamiãcë mòjégò rechòwnégò zdrzélnika. Terô prawie móm czas napisac, le to ju pewno mbdze za pòzdze na skłôdk ë pòzdrzatk. Równak, jô jesz widzã w tim swòjim pismionie nierôz cos wicy, a nierôz kąsk jinaczi, jakno ju tu bëło wëżi napisóné.
Jô jem czekawi, czemù ten trzecy dzélk wiérztë cos ritmã ë kôrbjinkama nie pasëje do pierszëch dwùch. Mòże takò to mùszi bëc, kò le czemù ?
To, co Wa piszeta ò ,,czó le’’, ,,tunilë’’, ,,krutka’’ – to wszëtkò je czëstô prôwda; Le, jô jem nie wiedzôł, że stënka to téż je tej sej kruta (,,pãk’’). Mëszlã, że to sã wzãło z ti krutczi z mërtë w knąploszce żakétu Młodégò. Krutka i kòkarda to cëzé słowa, pierszé miemiecczé, a drëdżé francësczé. Bëlno (nié ,,richtik’’ abò ,,richtich’’) pò kaszëbskù tuwò ju bëło napisóné ,,pãk’’, a łónkò je kąsk wikszé. Jakno më rzeczemë pò kaszëbskù - a nié słowama na Kaszëbach leno znónyma – ,,kòkarda’’ ? - Mòże prawie ,,kòbëłka’’, kò jô tak przódë lat dzes ùczëł ?

- Z Panã Jezëskã !!!