>>Darku, niestety, Twoja umiejętność uciekania od sedna wątku i zarzucania adwersarza ciągiem nic nie wnoszących dygresji, powoduje, że sam zaczynasz się chyba gubić. Ale spróbuję jakoś po kolei w sprawach choć trochę związanych z tematem.

argumentum ad personam połączony z pseudożyczliwością

>>Jak dobrze zrozumiałem stwierdziłeś zatem, że zniszczenia wojenne na północy były mniejsze co pomogło w utrzymaniu się tam mowy Kaszubów (więc na logikę zakładasz także, że miały one wpływ na wyparcie kaszubskiego południa Pomorza). Ja powtarzam, że to fantazja w jednym konkretnym aspekcie, falsyfikującym Twoja tezę: zniszczenia na północy Pomorza, nie były wcale mniejsze niż na południu. I tyle.

Gdzie na pisałem, że zniszczenia na północy były mniejsze ? Napisałem coś zgoła przeciwnego. Poza tym nigdzie nie napisałem, że zniszczenia na południu przyczyniły się do wyparcia tam kaszubskiego, napisałem że większe zniszczenia na północy przyczyniły się do utrzymania tam kaszubszczyzny. To są dwie różne kwestie.

>>2. Co do Prusów i Amazonii: Mógłbym teraz wdać się w niepotrzebną polemikę o tym, kiedy jeszcze znajdywano wyraźne pozostałości mowy pruskiej na Sambii (długo po XVI w.), przytoczyć przypadki Drzewian znad Łaby i Rugijczyków, gdzie silne ślady i pamięć miejscowej ludności o słowiańskiej mowie dotrwały aż do XX w.


JĘZYK PRUSKI NIE PRZETRWAŁ, KASZUBSKI PRZETRWAŁ. JEŚLI MOŻLIWE BYŁO WYTĘPIENIE JĘZYKA PRUSKIEGO TO TYM BARDZIEJ MOŻLIWE BYŁO WYPARCIE KASZUBSKIEGO NA POŁUDNIU POMORZA

>>Ale zwracam uwagę na inny, ważniejszy dowód, który mocno podważa teorię o wyparciu kaszubskiego z południa Borów Tucholskich w okresie nowożytnym. Otóż wiemy, dzięki Józefowi Łęgowskiemu, że jeszcze w drugiej połowie XIX w. w okolicach Skarszew, istniała silna pamięć o kaszubskich korzeniach i kaszubskiej mowie. Na podstawie zwykłej statystki możemy przypuszczać, że owo „dawniej” dla respondentów Łęgowskiego to co najmniej XVIII w. Warto tu pamiętać, że Skarszewy to dawna stolica województwa pomorskiego, ich okolice były silnie niszczone tak w XVII, jak i XVIII w., co skutkowało stosunkowo dużą wymianą ludności.

Pamięć o kaszubskości Skarszew przetrwała przynajmniej do początków XX wieku. Świadczy o tym to co Majkowski napisał o Skarszewach na początku "Życia i przygód Remusa"

>>Gdyby jeszcze w początkach XVII wieku gdzieś w Borach Tucholskich funkcjonowała mowa kaszubska, to naprawdę trudno uwierzyć, że do przełomu wieków XIX i XX nie zachowało się po tym żadne „żywe świadectwo”. A się niestety nie zachowało, mimo, że w takim roku 1772 licznie zamieszkiwali tam potomkowie rodzin odnotowywanych w wieku XVII i XVI. Będący pod o wiele mniejszym wpływem wszelakich czynników zewnętrznych niż skarszewiacy….

Pamięć o kaszubskości Borów Tucholskich przetrwała po dzień dzisiejszy. Można o tym przeczytać chociażby na stronach internetowych napisanych przez Borowiaków, gdzie piszą wyraźnie, że pochodzą od spolonizowanych Kaszubów. Świadczy o tym wypowiedź burmistrza Tucholi Wagnera, który mówił o Tucholi jako o mieście kaszubskim i który był rozeźlony na ZK-P, że nie uwzględnia Tucholi jako miasta kaszubskiego. O Tucholi można też przeczytać w polskojęzycznej wersji "Kolędy Kaszubskiej".

>>Tutaj od razu wrzucę kolejny kamyczek, a propos nazw miejscowości. Nim zaczniesz używać tego jako głównego argumentu, przeczytaj sobie polemikę profesorów Śliwińskiego i Tredera z „Act Cassubiana” dotyczących początków Gdańska i nazw z nim związanych. Otóż XIX i jeszcze XX -wieczni historycy, a za nimi językoznawcy lubowali podpierać swoje teorie różnymi nazwami terenowymi. Tylko często popełniali dwa błędy: źle interpretowali pierwsze znane nam formy zapisu ich nazw (które były po łacinie i po niemiecku) oraz zbytnio cofali w czasie moment ich powstania. Klasyczny przykład to historia wzgórza Zamayte w Tczewie, który był przez lata koronnym dowodem (jako nazwa pochodzenia pruskiego) na osadnictwo pruskie na lewym brzegu Wisły w XIII w. i wcześniej. Aż profesor Długokęcki odkrył, że powstała ona dopiero w wieku XIV gdy w tym miejscu Krzyżacy osadzili grupę pruskich buntowników ze wschodu. Zatem nim całkiem zapadniesz w ten off topic, to wynotuj sobie, kiedy i w jakiej formie po raz pierwszy pojawiła się dana nazwa i dopiero na tej podstawie można snuć teorie językoznawcze.

Gdybym podaj jedną nazwę na południe od linii Nowe-Sępólno mógłbyś tak twierdzić, jednakże mimo upływu czasu tych nazw jest sporo. Tutaj mogę dorzucić jeszcze "Cekcyn" (czysto po polsku byłoby "Ciechocin") oraz "Gostycyn" (czysto po polsku byłoby "Gościcin"). Czyżbyś sugerował, że te nazwy zostałe nadane przez "kaszubskich okupantów" ?


>>. Co do pańszczyzny to jak rozumiem, przyznajesz się bez bicia, że nie jesteś w temacie. I z wielkiej teorii, opartej o dzielnych kaszubskich chłopach pańszczyźnianych, dających odpór Szwedom i zakusom polonizacyjnym szlachty w wieku XVII, teraz uznajesz, że wiek XVIII to jednak sto lat później…

Nie wciskaj mi w usta słów, których nie wypowiedziałem. Pańszczyzna to ustrój w którym chłop musi pracować na swojego pana. I początki pańszczyzny były bardzo niewinne gdyż wynikały one ze specjalizacji członków organizacji plemiennej na warstwę wojowników (dającą obronę przed najeźdźcami) i warstwę rolników (zapewniających pożywienie). Była więc początkowo pańszczyzna pewną formą podatku i nie oznaczała ona początkowo tego, że przychodził ekonom i batożył chłopów. Ta zdegenerowana forma pańszczyzny pojawiła się rzeczywiście później. Tutaj mówiłem generalnie o pańszczyźnie.

>>O powiecie świeckim nadal nic nie wiesz. Jakbyś wiedział, to byś nam napisał np. jak to władze PRL w latach 60 –tych w chęci walki z kaszubszczyzną i popierania Kociewia postanowiły promować tam kulturę kujawską (pardon kujawsko-pomorską, bo taka była nomenklatura).

Otóż właśnie popierano nazwę Kociewie tłumacząc to tym, że to ludność przybyła z Kujaw, a nie tubylczy Pomorzanie.

----------------
Zdrzë: Peccunia non olet (Piniądz nie smierdzy)