Po pierwsze nie wymyślili, tylko na podstawie nielicznych wypowiedzi kreowali, tj. na podstawie usłyszanych informacji przypisywali danym grupom jakiś obszar zamieszkania. Tylko, co wyraźnie zaznaczała np. Stamirowska, niektórych z tych informacji nie zdołali zweryfikować wśród samych zainteresowanych (ona np. nie dotarła ani do Kociewiaków – właściwych, ani do Feteraków i Górlali).

Byli językoznawcami i ich interesowało najczęściej samo funkcjonowanie (w sensie językowym) i pochodzenie danej nazwy, a nie to, jaką dokładnie grupę ona obejmuje, i czy dana grupa się z nią identyfikuje (bo gros nazw pochodziła od bliższych i dalszych sąsiadów tych kociewskich subgrup). Bardzo charakterystyczny jest tutaj wspomniana historia nazwy „Sambrów”, która pokazuje ich warsztat.

Nie twierdzę, że te nazwy nie istniały, a nawet nie twierdzę, że nie posługiwali się nimi mieszkańcy Kociewia. Jednak wszystkie mapki poglądowe jakie na podstawie tych wyrywkowych informacji językoznawców, wykreślili sobie etnolodzy, to gabinetowa fantastyka.

Kolejne badania etnograficzne po II wojnie światowej dość nieśmiało (bo prostowano „mistrzów”), stwierdzały, że praktycznie poza Lasakami nikt nie ma świadomości, że jest członkiem którejś z tych subgrup! Dziś etnolodzy piszą, że były to słabo różniące się, lokalne (być może nawet „wyspowe” t.j. jedna nie graniczyła z drugą) grupy, których nazwy w większości przestały funkcjonować już na przełomie XIX i XX w.

No, a Ceynowę sobie daruj już. Według nie go ci Górale mieszkali w okolicach Sztumu i Susza. Ale jak już przy nim jesteś, to zerknij sobie, gdzie według niego żyją owi Polusi, którzy według Ciebie mieli mówić całkiem odmienna gwarą od Lasaków (podpowiem, tuż obok nich w powiecie świeckim, między Borami Tucholskimi a Wisłą).

Tyle na koniec w tym temacie, w obliczu Twoich skandalicznych wypowiedzi w sąsiednim wątku, daruj, ale nie mam ochoty kontynuować dyskusji.