Cytat:

Jak gryf jako symbol dynastii Sobiesławiców czy jako herb województwa pomorskiego? Jeśli chcesz to też wyszukam tutaj skrzętnie wszystkie Twoje omyłki i potknięcia, wyliczę, a następnie przyszyję kazdemu łatkę "kłamstewka". Chcesz takiej "dyskusji"?

Cytat:

Odniosłem się do prawie wszystkich wątków naszej rozmowy, włączając mity "pomorskiej jedności", "kaszubskiej Krajny", czy "Kaszub po Noteć". Jeśli chodzi natomiast o cytat z Ramułta to zainteresowałem sie nim szczególnie - gdyż tylko ten cytat bezpośrednio dotyczył meritum niniejszej dyskusji. Inne wątki poboczne tylko rozmywały temat - którym była afirmacja kaszubskości przez sam lud.


Cytat:

To jest jeszcze ciekawa informacja. Czy mógłbyś uściślić jej kontekst i podać źródło?

To jest to temat ważny bowiem takiej afirmacji "kaszubskości" jak wykazuje większość źródeł nie było do końca XIX wieku. Dla ludu wyznacznikiem etnosu było w dużej mierze wyznanie. Ale w ogóle Kaszuby XIX wieku nie było rozbudzone narodowo i panowała tu pewna heterogeniczność postaw. Jak widać Parczewski odnotował przykłady Kaszubów-Polachów, a inni z kolei wyraźnie zaznaczali, że Kaszubi utożsamiają sie z Polakami na gruncie wspólnej wiary i języka kościelnego.


Cytat:

Kaszuby traktuję jak moj polski dom tak samo jak Mazowsze. Nie ubłacam i nie sieje nienawiści. Ja tylko kwestionuję pewne mity, które się tu zupełnie bezkrytycznie upowszechnia.




Ukrainę od Polski dzieliło wyznanie oraz tradycja powstań chłopskich. Niczego takiego w przypadku Kaszub nie było. I sama Ruś była heterogeniczna. Dochodzilo do narodowej polonizacji, zwłaszcza katolickich Białorusinów (czego efekty widać po dziś dzień), czy nawet Ukraińców z Chełmszczyzny. Kaszuby natomiast nie miały tradycji powstań, nie miały własnego ruchu narodowego, własnej organizacji politycznej i wojskowej. Porównanie do Ukrainy jest chyba dość chybione. Ta w XIX wieku rozwinęła swój ruch narodowy daleko bardziej niż kiedykolwiek zrobili to Kaszubi. Ale i na Rusi w XX wieku istniałą szeroka grupa osób podających się za "tutejszych" albo "prawosławnych" - bez konkretnej narodowości. Podobnie rzecz miała sie na Kaszubach. Jednak ostatecznie rozwinęły się ruchy narodowe - białoruski i ukraiński. Lud ruski głosował na swoich kandydatów i na swoje listy. Istniał separatyzm i nacjonalizm ukraiński. Były rzezie wołyńskie i UPA. Na Kaszubach nic takiego nie było. Wręcz odwrotnie. Więc trudno mówić by powstała tutaj jakaś jednolita spójna świadomość narodwa.

Cytat:


Zgodnie z Twoimi manipulacjami "kaszubskim narodem" nalezy nazywać prosty lud, który do końca XIX wieku nie wykształcił powszechnej własnej tożsamości narodowej i poczucia wspólnoty, a terminu "kaszubski" używal w odniesieniu do siebie niechętnie i rzadko nazywając sie "puolskimi ledzmi" lub "katolakami".


Kaszubami chcesz nazywać ludzi świadomych swojej odrębnosci - co nie jest jakimś fenomenem bo taka istniała u większości grup etnicznych - ale ktorych poczucie tożsamości w XIX wieku było jeszcze słabo wykształcone i kształtowane silnie przez wyznanie. I to jest zupełnie uprawnione. Co prawda przydomek ten przylgnął do tych ludzi jako zewnętrznie zaciągnięte przezwisko ale istotnie sam termin przyjął się jako konsekwencja pewnego poczucia odrębności, które niewątpliwie na Kaszubach istniało. Tylko, że niektórzy idą dalej i sugerują że istniało tu jakieś powszechne, uniwersalne poczucie narodowej wspólnoty i odrębności - co nie jest prawdą. Skoro jeden mówił o sobie "Polach", a drugi "katolak", niektorzy mówili "puolska mowa" i "puolscy ledze" na siebie i na Polaków to kwestia tożsamości była na Kaszubach bardzo płynna jeszcze w XIX wieku. Dlatego nie powstał tu osobny naród, kaszubskie partie polityczne i kaszubskie UPA, i dlatego większość mieszkańców nie deklaruje dziś kaszubskiej narodowości.


Rozumiesz chyba o czym mówię? Na takiej zasadzie możemy Podhalan, Spiszaków, czy Kurpi z XIX wieku też nazwać "narodami" - bo i w tych grupach istniało silne poczucie lokalnej wspólnoty i odrębności, i także w tych grupach przyjęcie polskiej tożsamości narodowej odbyło się późno. W ten sposób z każdej grupy etnograficznej można zrobić "naród". Tylko, ze tu nigdy nie istniało poczucie odrębnej tożsamości narodowej przekazywane z pokolenia na pokolenie - tylko co najwyżej pewne poczucie etnicznej odrębności.


W tym sensie "polskość"w sensie narodowym nigdzie nie jest starsza niż samo pierwotne poczucie wspólnoty lokalnej i odrębności -jakkolwiek ją nazwiemy, lokalna "krajniackość", "mazowieckość", "góralskość", "kurpiowskość", "katolickość" itd. W końcu XIX i głównie w XX wieku ludność Prus Zachodnich stopniowo, etapami przyjęła w odniesieniu do swojego poczucia tożsamości lokalnej i odrębnósci, ktore istniało od wieków, termin "kaszubski" zamiast "puolski" czy "katolicki". Zresztą nie bez udziału czynników zewnętrznych - etnografii i literatury. Tylko, że w dokładnie tym samym czasie wielu przyjmowało też "polskość" w sensie narodowym. Całe więc to sugerowanie, ze "polskość" była tu jakoś siłą zaciągnięta, ze ludzie uważający się dziś za Polaków to zdrajcy swojego dziedzictwa można odnieść do każdej polskiej grupy etnicznej, także np. Mazowszan... A prawda jest taka, że jakieś elementarne poczucie wspólnoty etnicznej musialo istnieć choćby nawet na bazie wspólnego wyznania. O czym świadczy samo wyrażenie "puolski" - w końcu skądś ten źródłosłów się wziął. Polszczyzna, "puolska mowa" była językiem kościoła, a kościół wykładnikiem kaszubskich wartości i poczucia tożsamości, także wspólnoty z innymi polskimi katolikami. Istniał tu więc pewien grunt podatny na przyjęcie polskiej tożsamóści narodowej. Pod tym względem polska nardowość jest tu świeżym produktem - jak wszędzie, zwłaszcza u ludności wiejskiej. Jednak polska kultura jest tu tak stara jak polska państwowość - i jak widać poprzez wpływy kościoła i wiary, stała się w XIX wieku, obok mowy i innych odrębności, integralną częscią kaszubskiej tożsamości, spoiwem.