Osobiście jestem w stanie przystać na to, co osiągnąć chce użytkownik Stojgniew pisząc:

Natomiast co ja staram się ukazać to, że narodowość na Kaszubach - polska, niemiecka, kaszubska, czy jakakolwiek - to przede wszystkim produkt czasów współczesnych, XIX i XX wieku. Poczucie odrębności, tożsamości lokalnej jest tak stare jak sama wspólnota, podobnie polskość kulturowa jest co najmniej tak stara jak państwo polskie, choćby przez tradycje "puolskiej mowy" - polskiego jezyka kościelnego i kościoła.

Na całym świecie tożsamości narodowe tworzyć zaczęły się na przestrzeni tych czasów. W niektórych państwach do dziś różnie one wyglądają - głównie przez politykę tych państw (uważam, że przykładów przytaczać nie potrzebuję). Kaszubi nie są jakimś ewenementem w skali globalnej.
Jednak tezy użytkownika Stojgniewa nie zabraniają mi dziś świadomie powiedzieć, że jestem Kaszubem, tylko Kaszubem (a może aż Kaszubem!), czując taką, a nie inną narodowość i tożsamość etniczną zarazem (pojęcia z resztą dla mnie abstrakcyjne w naszym ustawodawstwie). Niech byłby to produkt czasów współczesnych, rozwijających się od XVI wieku (tu wpisy p. Dariusza Szymikowskiego) poprzez główny rozwój w XIX i XX wieku - co podniecała historia - ale dziś jest to opcja, której negować nie można i nie wiąże się to z tworzeniem nowych tworów państwowych. Świadomość narodowa jest prywatną sprawą każdego człowieka - o czym świadczą wszystkie przytaczane źródła (zarówno "za i przeciw" poczuciu kaszubskiej odrębności etniczno-narodowej czy językowej) - więc i dziś mam prawo mówić o sobie - Ja, członek kaszubskiego narodu. "Jô Kaszëbą ùrodzony ë Kaszëbą òstac chcã".