Mam wrażenie déjà vu. Nie pierwszy raz gminny samorząd wie lepiej co jest dobre dla lokalnych społeczności. W rozwiniętych społeczeństwach własnie takie małe wiejskie wspólnoty są prawdziwym bogactwem krajów - bo to one decydują o tym jak się wszystkim żyje. Na antypodach są relacje choćby na wschodniej Ukrainie, gdzie urząd to jest urząd, a mieszkańcy to co najwyżej petenci.

Zastanawiająca jest sytuacja w Szopie. Bo, czy małe, by nie napisać "rodzinne", gimnazjum jest znacząco gorsze od gminnego molocha, w którym uczy się kilkuset uczniów? Wątpię. O co więc chodzi? O dobro dzieci? O poziom nauczania? A może najważniejsze jest kwestia finansowa, plany budżetowe, decydująca rola urzędu gminy?

Myślę, że w kontekście tych pytań warto przeczytać artykuł dotyczący... Brazylii, jaki ukazał się w ubiegłotygodniowym numerze Polityki (35/2011). Tak, Brazylia jest daleko. Ale w artykule pięknie pokazana jak w tradycyjny sposób w państwie dystrybuowane są fundusze i jak można to robić znacząco wydajniej. Może także w szkolnictwie ktoś powróci do pomysły bonu edukacyjnego (pieniądze idą bezpośrednio za uczniem do szkoły, którą wybrał a żadnej pośredniej administracji nic do tego). Gdyby u nas istniał taki mechanizm, nie byłoby sprawy gminazjum w Szopie i wielu, wielu innych lokalnych szkół...