Jest tu tylko jedno małe "ale". Wymarły dialekt słowiński to nie to samo co dialektologia rozumie pod pojęciem dialektu kaszubskiego. Więc potwierdzasz mimo woli to co napisałem tu:


Cytat:


Rozumiesz o czym mówię? Ty sprytnie chcesz przemycić słowińskie cechy językowe jako "kaszubskie" - ale to tak nie działa, gdyż historycznie to co nazywamy "gwarami kaszubskimi" ksztaltowły wpływy języków ościennych dzielnic. Kaszubska mowa to nie jest spetryfikowny pomorski zachowany bez zmian sprzed 1000 lat ale to produkt całej tej historii, to proces - dynamiczny i płynny w czasie. Dla Lorentza różnica była tak zasadnicza iż klasyfikował tę mowę jako odrębny dialekt. Możemy środek ciężkości przesunąć jeszcze dalej, nad Łabę, i mowę Drzewian przedstawić jako najczystszy kaszubski. To tak samo jak rosyjskie cechy jezykowe probować przemycić i przedstawić jako białoruskie, albo polskie cechy językowe rozciagnąć na przejściowe dialekty laskie czy polsko-ruskie.


Cały szkopuł tkwi właśnie w tym że Kaszuby TO NIE Wielka Gardna i Kluki. Tylko cała paleta różnych gwar i dialektów lokalnych coraz bliższych polszczyźnie im dalej na południe. Bo na południu fonetyka i akcent sprawia iż gwary południowokaszubskie bardziej zrozumiałe są dla ościennych Borowiaków i Krajniaków niż Beloków. Analogicznie Wielkopolska to nie Kramska i Dąbrówka, a Śląsk to nie Krzanowice. Inaczej można byloby podciągnąc gwary dolnołużyckie i laskie pod język polski.



Co do cech to, przykładowo:

ani I.

ani J.

ani L.

ani G.



...nie jest zjawiskiem obcym staropolszczyźnie czy gwarom polskim. Zarówno iloczas samogłoski pochyłe, jak i dyftongi zachowane zostały w gwarach polskich. W literackiej polszczyźnie iloczas zanikał od XVI wieku.



K, E i N - akcent ruchomy i brak przestawki nie jest cechą całej Kaszubszczyzny ale jedynie samej północnej części. Dodajmy, że grupa TarT nie występuję już powszechnie na Nordzie i poza określonymi toponimami czy leksykalizmami nie była tam w szerokim użyciu już w XIX wieku. Poz tym zarówno akcent ruchomy jak i występował dawniej szerzej w Polsce w dobie staropolskiej. A i dziś występują formy bez przestawki w toponimach i leksykalizmach w gwarach polskich. Poczytj tu:


http://members.multimania.co.uk/rzabapaulina/WYKLAD7.pdf


....czy Dejnę. Tak więc tendencje rozwojowe w języku były i są dokładnie TE SAME. Róznica polega tylko na róznicy w jakiej rozprzestrzeniały się one w czasie i przestrzeni. Tak zupełnie przykładowo utrzymywanie sie archaizmów, np grupy TarT wygladało tak (każdy plus oznacza arbitralną jednostkę czasu np. wiek):


Wielkopolska++++
Krajna............++++++++
Zabory...........++++++++++++
Norda.............+++++++++++++++++


Z dyftongami moglo być tak:

Wielkopolska+++++++++++++++++
Krajna............+++++++++++++++++
Zabory...........+++++++++++++++++
Norda.............+++++++++++++++++


Z miękczeniem gi ci czy innowacjami jak TłoT:


Wielkopolska ------------------------------
Krajna ------+++++++++++----
Kaszuby +++++++++++++++++


Itd. itd. Chcesz gwarę Zaborów czy Kartuz ukazać jako "słowińską", tylko że to zwyczajnie nie jest ten sam dialekt.



P.S.

"oju" to końcówka znana z dialektu mazowieckiego:

http://www.gwarypolskie.uw.edu.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=319&Itemid=26&fte=1

Jeszcze raz więc podkreślam - porównywanie LITERACKIEJ polszczyzny do dialektu słowinskiego (bezpodstawnie rozciąganego na cale Kaszuby) ma się jak pięść do nosa - bo to są produkty zupełnie innych procesów społecznych. Albo porównujemy języki literackie, albo zespoły gwar.

----------------
Niemce ledze, Niemce ledze, a Poelósze bedło,
Jak se bedło rozjuchalo, Wsztkich Niemców poeł....