Kòt

Niejednô bialka je jak dzëwi, czôrny kòt
Ò tim wiedzec mùszi kòżdi mądri chlop
Nót je ją karmic, mùjkac, czëszczëc, smùkac
Codzéń przesnôżé slówka do ùszka ji dukac

Czasã mùszi pòczorchac kąséczk za fùterkò
Sygnąc pôlcã dosc glãbòk, bë spòtkac sã z ji nerką

Nôleżi ji dac wszëtkò, co le blós zapragnie
A òna rozkòchô, ùsôdzy calo ë… dëszã cë skradnie
Ë dzëwim zwëkã, namienionym czôrnémù kòtowi
Ùńdze swą stegną, tej czej nie bądzesz nó to gòtowi

Na kùńc jesz slówkò wërzeknąc mùszi w ti sprawie
Mòże sã wëdawac, że jak zwiornie jedna, je ju pò zabawie
Ë chòc tak przikri kawel mòże kòżdémù sã zdarzëc
Lepi wzyc so bialkã drëgą, chtos doch mùszi pôlnié warzëc!

----------------
zdrzë: www.zymk.net, www.belok.kaszubia.com