Słownik Etymologiczny Kaszubszczyzny podaje, że "kôłp" (a właściwie "kôłp' ", z miękkim "p" 'łabędź' jest na polskim obszarze dialektalnym nieznany, jest kontynuacją słowa prasłowiańskiego, ma odpowiedniki w litewskim "gulbis", łotewskim "gulbis", staropruskim "gulbis" 'łabędź', dalsza etymologia niepewna.

Etymologiczny Słownik Języka Polskiego A. Bańkowskiego podaje "kiełp" 'łabędź krzykliwy', staropolskie dialektalne północne, znane tylko z derywatu: częsta nazwa "Kiełpino", po raz pierwszy poświadczona w 1249 w Wielkopolsce, na Pomorzu "Kiełpino" XVII, wcześniej "Kołpino", co wersją staropomorską XIII-XVI, poza tym podobne nazwy z Mazowsza i Podlasia. Prasłowianska nazwa ornitologiczna zachowana reliktowo na obrzeżach zasięgu. Analogiczne nawiązania bałtyjskie. Dalej etymologia niejasna, może od głosu, por. ewentualnie średniowieczno-górnoniemieckie "gelfen", starosaskie "galpo" 'krzyczeć"; jeśli nie od głosu - por. ewentualnie łacińskie "galba" 'rodzaj gąsienicy' albo greckie "kalpis" 'rodzaj dzbana, z "łabędzią" szyją'.

Do nazw miejscowych dorzuciłbym słowińskie Czołpino i zachodniopomorską Człopę - ciekawe, czy to też są "łabędzie" nazwy.