Książe Ernest Bogusław

Urodził się 26 sierpnia 1620 r. na zamku Vinstingen w Lotaryngii. Zmarł 7 lutego 1684 r. w Królewcu. Jego wolą było pochowanie przy matce w Słupsku. Do Słupska kondukt z Jego ciałem przybył 16 marca, a 17 marca w dzisiejszym kościele p.w. Św. Jacka odbył się jego pogrzeb.

Jako siostrzeniec księcia pomorskiego Bogusława XIV po śmierci swego ojca i powrocie matki na Pomorze, wychowywał się od drugiego roku swego życia, na książęcym dworze w Szczecinie.

Po otrzymaniu przez księżne Annę, (Jego matka)ziemi słupskiej i zamku słupskiego, jako uposażenia wdowiego,osiadł w Słupsku. Tu dorastał i pobierał nauki.
Studiował m. in. na Uniwersytecie w Gryfii, którego był tytularnym rektorem a potem mecenasem

Był także pretendentem na tron biskupi Diecezji w Kamieniu, jej tytularnym biskupem w latach 1637- 1650

Po bezpotomnej śmierci w1637 roku Bogusława XIV i na mocy Traktatu Westfalskiego kończącego Wojnę 30 – letnią (1648) nastąpił rozbiór państwa Gryfitów pomiędzy Szwecję ( otrzymała Pomorze Przednie i Rugie) i Brandenburgie (otrzymała Pomorze Tylnie i Biskupstwo Kamieńskie).

Na mocy tego układu zarówno król szwedzki jak i elektor brandenburski otrzymali prawo posługiwania się insygniami książęcymi władców Pomorza. Stąd po m.in. jeszcze w XIX wieku tytuł księcia Kaszub i Pomorza nosili królowie Pruscy

Po śmierci swego stryja i rozbiorze Pomorza, książę Ernest Bogusław zmuszony był zrzec się urzędu biskupa a będąc księciem „bez swojej ziemi”, podejmuje służbę u Elektora Brandenburgii.

17 lutego 1655 roku obejmuje urząd Namiestnika Pomorza Środkowego i Księstwa Kamieńskiego. Od 1670 roku zostaje Namiestnikiem Prus Książęcych. Urząd ten pełni aż do swojej śmierci, rezydując w Królewcu.

KsiążęErnest Bogusław był w pełni tego słowa znaczeniu Europejczykiem, człowiekiem renesansu, mecenasem sztuki, (opiekunem malarzy, tkaczy – twórców gobelinów) zbiorów bibliotecznych. Fundatorem organów w kościołach w Golczewie i Słupsku, epitafiów i sarkofagów, które dzisiaj możemy podziwiać w kościele Św. Jacka i w Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku.

Osobiście był bardzo przywiązany do Ziemi Słupskiej, którą uważał za rodzinną. Do końca, lecz bezskutecznie zabiegał u królów Polski o przekazanie mu po swym stryju, lenna Ziemi Lęborskiej i Bytowskiej.

Był dumy, że pochodził z tak prześwietnego rodu książąt słowiańsko – pomorskich - Gryfitów.

Prof. Zygmunt Szultka* tak charakteryzuje Ernesta Bogusława:

„...książę do ostatnich swych dni był Pomorzaninem i Słupszczaninem. Jego głęboka świadomość, że jest ostatnim wymarłego już w linii męskiej książęcego rodu Gryfitów – towarzyszyła mu przez całe dorosłe życie. Żył przeszłością i wielkością wymierającego domu Gryfitów, którego on sam był żywą gałązką. Świadom tego pragnął, aby pamięć o świetności Gryfitów była żywa w następnych pokoleniach... Stąd m.in. działalność polityczna i społeczna księcia a przede wszystkim na rzecz kultury powodowała powstawanie nowych dzieł, które są do dziś podziwiane i inspirują...”

*
Zygmunt Szultka – Książę Ernest Bogusław von Croy (1620-1684); Wydawca: Polskie Towarzystwo Historyczne Oddział w Słupsku Zrzeszenie Kaszubsko – Pomorskie Oddział w Słupsku.
Słupsk – 1996 .


*
Opracował:
Zbigniew Talewski
Zbigniew@talewski.kaszuby.pl

*
Pozdrawiam
Słupski Zaborak/Goch




.

----------------
„Nigde do zgube
Nie przyńdą Kaszube
Marsz, marsz za wrodziem!
Me trzymome z Bodziem..."
(H. Derdowski – Hymn
Kaszubski)
Pisownia m.in. za "Muzyka Kasz...