Òksëp to wiôldżi kam.

Słowò no nôtérëją słowarze A. Labùdë, J.Trepczika ë B.Zëchtë (mòże téż ë jinszé). Nen slédny mô „òksip” (SGK,t.III,s.316). Spisôł nã pòzwã w òkòlim Pùzdrowa ë przë słowie nym pòstawił dwa krziżiczi, co, jeżlë so dobrze wdôrzã, òznôczô, że wëszło ju òno z ùżëcégò (ni móm wszëtczëch zbierów SGK, tak tej wëbôczë mie, Sławkù, le nie jem w sztandze Ce terô sprawdzëc tëch krziżików).
Dopòwiém jesz, że słowò no tak do kùńca jesz nie zdżinãło - mòżna je nalezc w nônowszim zbiérze wiérztów Jidy Czajinë - „Kropla krëwi. Dërgnienié”.

Pòzdrówczi

Grégòr

Ps. Ju jem dostôł mejla z titlama wiérztów z pierszégò zbiéru Walkùsza. Bóg zapłac nemù, co je mie przesłôł, a téż tim wszëtczim, co ju za tim zbiérkã szukalë w swòjich biblioteczkach.