>>Nie upierałbym się z tym "o" na końcu

Podejrzewam że to "o" ktoś dał na koniec błędnie rozumiejąc etymologię nazwy. Otóż wieki temu najbardziej popularnym rodzajem nazw miejscowych był rodzaj nijaki, stąd pierwotnie było:

Gdańskò, Stôłpskò, chòba téż Krokòwò, Kòscerzyno ëtd.

Póżniej bardzo często rodzaj nijaki w nazwach miejscowych zmieniał się w męski i żeński.

Jednak jak widać powyżej odnosi się to do nazw pochodzenia słowiańskiego. W przypadku Hamersztyna (Nitsch & Co. "Czarne") nie mamy jednak z taką sytuacją gdyż nie jest to nazwa pochodzenia słowiańskiego, lecz dolnoniemieckiego, stąd dodanie "o" na koniec jest moim zdaniem błędne.

Podobnie błedne jest "ë". Rzeczywiście tam gdzie w języku polskim jest "y" tam w kaszubskim jest zazwyczaj "y", "i" lub "ë", ale pod podobnym warunkiem jak powyżej - tzn. że nazwa jest pochodzenia słowiańskiego. Natomiast w nazwach pochodzenia dolnoniemieckiego polskiemu "y" (tam gdzie w dolnoniemieckim jest "ee") odpowiada kaszubskie "é". Nie dość tego. Jak pisze Ramułt w nazwach pochodzenia dolnoniemieckiego "é" jest słychać w kaszubskim wyraźniej niż "é" w nazwach pochodzenia słowiańskiego.

>>i raczej Hamer a nie Hômer, tak na logikę

Na jaką lodżikã ? W Ramułtowim słowôrzu to dichtich stoji "hômer", a nie "hamer", chòc w przeszłoce to pò prôwdze mògło bëc "hamer", ale ma terô nie gôdama ò archajicznym kaszëbsczim, le dzysdniowim.