Z radością informuję, że zostałem – jako twórca tego serwisu – wyróżniony przez Klub Studencki „Pomorania”, Medalem Stolema. Odznaczenie to jest przyznawane przez Klub za szczególne osiągnięcia w pomnażaniu dorobku kulturowego Pomorza. Wraz ze mną odznaczeni zostali prezes gdyńskiego oddziału ZK-P Teresa Hoppe i literaturoznawca prof. Tadeusz Linkner.

Medal Stolema jest zaliczany do najbardziej prestiżowych kaszubskich odznaczeń. Jestem zaskoczony otrzymaniem go już w tym roku i dumny z tego. Równocześnie czuję zażenowanie: nie jestem jedynym wprowadzającym kaszubszczyznę do świata mediów elektronicznych. Dziś już wiele osób realizuje wartościowe przedsięwzięcia kaszubsko – komputerowo – internetowe. Nie będę wymieniał nazwisk, żeby kogoś nie pominąć: czytelnicy Zasobów z pewnością zetknęli się z dokonaniami tych osób. Im wszystkim chcę podziękować i pogratulować: wszyscy razem tworzymy kaszubską społeczność w komputerowym światku, nawzajem motywujemy się i inspirujemy. W mojej osobie również Wasz wysiłek został doceniony.

Wracając do początków mojej działalności, do stworzenia w 1993 r. kaszubskiej wersji edytora TAG, chcę podziękować twórcom pisma „Tatczëzna”, które było dla mnie inspiracją w odkrywaniu kaszubszczyzny i w tworzeniu komputerowego wspierania nowej kaszubskiej pisowni.

Dziękując Klubowi „Pomorania” za wyróżnienie zwracam uwagę na symboliczne zestawienie tegorocznych laureatów: osoby zaangażowanej w klasyczną działalność społeczną, naukowca wydobywającego głębokie treści kaszubskiego dorobku kulturowego i przedstawiciela „nowych technologii”, wprowadzającego kaszubszczyznę do nowoczesnego społeczeństwa informacyjnego. Klub Studencki – ci, którzy wkrótce przejmą ster ruchu kaszubskiego – wskazał kierunek działania: podejmowanie tradycji, wzbogacanie jej i rozwijanie w zmieniającym się świecie. Obyśmy tak postępowali: piszę te słowa tuż po Dniu Jedności Kaszubów, którego obchody zakończyliśmy w Gdańsku przy Złotej Bramie, pod łacińskim napisem „Zgodą małe rzeczypospolite wzrastają, niezgodą wielkie upadają”. Niech ta dewiza przyświeca naszej działalności.

Na koniec dwa wątki osobiste w radości z otrzymania Medalu. Tadeusza Linknera zgłaszałem do tego odznaczenia, jeszcze będąc członkiem „Pomoranii”, w 1994 r. Do głowy mi wówczas nie przyszło, że będę odbierał medal równocześnie z nim. W 2002 r. odbierałem Skrę Ormuzdową wraz z Teresą Hoppe, teraz znowu spotkamy się w podobnej roli. Nie wiem, czy mogę jeszcze liczyć na jakieś nagrody, ale będę uważnie śledził przyszłe wyróżnienia Pani Teresy. Składam serdeczne gratulacje obojgu współlaureatom!