Òdpłënął na drëdżi strąd nasz òjc ùkòchóny,
ale òstawił testameńt cerpienim pisóny –
wzéwô nas do dôwaniô drëdżimù miłote,
chtërna greńców nie znaje i je cedrã cnotë.
Trzimôł mòcno w swòjich rãkach swiãti prôwdë czier,
bò w żôdżel semieniô dmùchôł Bòsczigò Dëcha mir.
Naùczôł, jak przeżëc bëlno zemsczi réze czas
żebë groznô flaba łgôrstwa nie pòłknãła nas.
Pò żëcowi réze na zbôłdowónym mòrzu,
procem wiatróm niezgarë, szëdergawicóm gòrzu
przërzësził swój òkrãt w hôwindze tak bezpieczny,
dze Król Mòrzów gò achtnął na wiéczerzy wieczny.
(Gdiniô, 2 łżëkwiata 2005 A.D.)
Òjcu Swiãtimù, Janowi Pawłowi Wiôldżimù –
w dniu Jegò przeńdzeniô na niebny môl
i z pòdzãką za jeden pamiãtny dzéń…
br. Zbigórz Joskòwsczi OFMConv.