Nie tylko zbiory muzealne. Można tutaj znaleźć aktualności, a także wiele informacji odnośnie Żuław.

Najważniejsza jednostka muzealna na obszarze Borów Tucholskich

ze strony:

Początki muzealnictwa w Chojnicach miały swoje źródło w ideach kolekcjonerskich członków Towarzystwa Popierania Kultury w pierwszych latach XX w. Po odzyskaniu niepodległości Polskie Towarzystwo Krajoznawcze pod kierunkiem Juliana Rydzkowskiego (1891 - 1978) utworzyło sekcję muzealną. Muzeum zostało otwarte 5 sierpnia 1932 r. Początkowo zbiory przechowywano w hotelu Polonia, następnie w domu kupca Władysława Schreibera przy Rynku 18. W okresie okupacji część zbiorów wywieziono do Niemiec, niektóre uległy dewastacji. Po wojnie uratowane zbiory stały się podstawą kolekcji muzealnej, która od 19 maja 1962 r. jako Muzeum Regionalne, znalazła stałą siedzibę w Bramie Człuchowskiej. Pierwszym kierownikiem był Julian Rydzkowski (1932 - 1970), po nim kolejno: Marek Głazik (1971 - 1973), Waldemar Gęsicki (1973 - 1975), Wanda Tyborska (1975 - 1991), Janina Cherek (1992 - 2006), Barbara Zagórska (od 2006). Obecnie główną siedzibę muzeum stanowią obiekty usytuowane w ciągu miejskich murów obronnych. Od 1984 r. nosi ono nazwę Muzeum Historyczno - Etnograficzne. W tym roku otwarto Kolekcję Historyczno-Regionalną Albina Makowskiego oraz Galerię Współczesnej Sztuki Polskiej. W 2000 r. powołano do życia Towarzystwo Przyjaciół Muzeum Historyczno-Etnograficznego w Chojnicach.

ze strony:

Początki muzealnictwa w Człuchowie sięgają 1911 roku. Wówczas na podstawie decyzji starosty człuchowskiego utworzono izbę muzealną, mieszczącą się w budynku władz starostwa (obecnie siedziba Urzędu Miejskiego w Człuchowie). Na cele ekspozycyjne przeznaczono 2 sale, w których prezentowano głównie zabytki archeologiczne ofiarowane przez miejscowych kolekcjonerów. Na bazie tych i późniejszych zbiorów w 1927 roku otwarte zostało Muzeum Regionalne w budynku władz starostwa. W 1933 roku siedziba muzeum została przeniesiona do szkoły przygotowującej uczniów do seminariów nauczycielskich (obecnie siedziba Urzędu Gminy w Człuchowie). Na cele muzealne przeznaczono 7 sal, w których eksponowano obiekty archeologiczne, makietę zamku wykonaną według rekonstrukcji C. Steinbrechta z 1920 roku, zabytki mieszczańskie i wiejskie, broń, obiekty fauny i flory regionalnej. Po II wojnie światowej zbiory człuchowskiego Heimatmuseum uległy zniszczeniu i rozproszeniu. W 1963 roku grupa miłośników regionu założyła Towarzystwo Miłośników Ziemi Człuchowskiej, którego jednym z głównych celów było zorganizowanie izby muzealnej, a następnie dążenie do powołania muzeum. Gromadzone dotychczas przez indywidualnych kolekcjonerów zabytki stały się podstawą do zorganizowania i otwarcia w 1964 roku izby muzealnej w jednym z pomieszczeń zamku pokrzyżackiego. Po wieloletnich staraniach 2 stycznia 1976 roku powołano Muzeum Regionalne z siedzibą w dworze miejskim (z 2 poł. XIX w., dawniej siedziba starostwa) przy al. Wojska Polskiego 3. W latach 1986-1990 zabytkowy dwór został poddany remontowi kapitalnemu. Budynek został podpiwniczony, zwiększyła się powierzchnia ekspozycyjna i magazynowa. Pierwsze ekspozycje w nowym obiekcie zostały udostępnione 24 czerwca 1993 roku. W latach 1993-1998 muzeum było włączone w struktury organizacyjne Miejskiego Ośrodka Kultury w Człuchowie. Od 1 stycznia 1999 roku na mocy uchwały Rady Miejskiej w Człuchowie Muzeum Regionalne jest samodzielną instytucją kultury finansowaną z budżetu Gminy Miejskiej w Człuchowie.

Oficjalna strona najstarszego muzeum na Pomorzu Przednim, znajdującego się w wysokiej na 32 metry gotyckiej Wieży Kamiennej w Anklam.

Nazwa muzeum jest myląca, gdyż historycznie Gorzów Wielkopolski (nazwany tak sztucznie po II wojnie światowej, wcześniej <i>Landzberch</i>; niem. <i>Landsberg</i>) historycznie nie jest częścią ani Wielkopolski ani Ziemi Lubuskiej lecz częścią Nowej Marchii na południowych rubieżach Pomorza, czego niemym "świadkiem" jest gród santocki administracyjnie podlegający temu muzeum. Nie zmienia to faktu, że miejsca składające się na tą jednostkę są warte zobaczenia nie tylko przez osoby interesujące się archeologią.

Na Muzeum Historyczne Miasta Gdańska składają się Ratusz Głównego Miasta, Dom Uphagena, Dwór Artusa, Muzeum Bursztynu, Muzeum Zegarów Wieżowych, Muzeum Poczty Polskiej, Twierdza Wisłoujście, Wartownia nr 1 na Westerplatte. Pozycja obowiązkowa nie tylko dla osób interesujących się historią Gdańska i miast hanzeatyckich.

Strona jednego z najważniejszych ośrodków nie tylko muzealnych, ale i badawczych odnośnie archeologii

ze strony:

Położone na najwyższym punkcie nad Zalewem Szczecińskim grodzisko to pozostałość po wczesnośredniowiecznym grodzie, który funkcjonował tu pomiędzy X a XII wiekiem. Gród z racji swego położenia przy głównym szlaku wodnym pełnił funkcje militarne - jako gówna strażnica nad Świńą łączył system obronny pomiędzy Wolinem a Przytorem. Gród w Lubinie był take centrum administracyjnym dla całego zachodniego terenu wyspy wolin, skupiał okoliczne grodziska i osady. W centralnym miejscu wzgórza o charakterystycznym kształcie dawnych umocnień znajdują się ruiny fundamentów najstarszego na Pomorzu kościoła. W sezonie wakacyjnym trwają tu prace archeologiczne (wykopaliska). Na tablicach przedstawiony jest rys historyczny grodziska i opis prowadzonych badań archeologicznych oraz ekspozycja fragmentów wczesnośredniowiecznej ceramiki. Na grodzisku istnieje również możliwość wybicia pamiątkowej monety - arabskiej dirhamy. Ponad sto takich monet z 951 r. zawierał odkryty na grodzisku w Lubinie skarb.